'''ანტონინუს პიუსი''' ''ანტონინუს ტიტუს ავრელიუს ფულვუს პიუსი'' (''Antoninus Titus Aurelius Fulvus Pius'') (დ. [[19 სექტემბერი]], [[86]], [[ლანუვიუმი]] — გ. [[7 მარტი]], [[161]]) — [[რომი|რომის]] [[იმპერატორი]] [[138]]-დან. დაიბადა არც თუისე მდიდარ [[სენატორი|სენატორის]] ოჯახში. [[კონსული|კონსულად]] იყო [[120]] წელს, აზიის პროკონსულად [[135]]-[[136]]; [[იმპერატორი|იმპერატორ]] [[ადრიანე|ადრიანემ]] იშვილა და თავის მემკვიდრედ გამოაცხადა. [[138]] წელს მიიღო - "პიუსის" (ღვთისმოსავი) ოფიციალური წოდება. ანტონინუს პიუსის დროს [[სახელმწიფო]] გაძლიერდა პოლიტიკურად და ეკონომიურად. მოწესრიგდა [[პროვინცია|პროვინციების]] მმართველობა. ანტონინუს პიუსის ღონისძიებებიდან განსაკუთრებით საყურადღებოა [[კანონი (ნორმატიული აქტი)|კანონი]], რომლითაც ისჯებოდა მონის მკვლელი მონათმფლობელი და იძულების წესით იყიდებოდნენ ულმობელ მეპატრონეთა მონები. ანტონინუს პიუსმა მიიღო "სამშობლოს მამის" წოდება. ატარებდა მშვიდობიან საგარეო პოლიტიკას. გაამაგრა სახელმწიფო საზღვრები ("ანტონინუსის კედელი" ბრიტანეთში). იცავდა სენატორული არისტოკრატიას და მქონებელი კლასების ინტერესებს, რამაც გამოიწვია აჯანყება რომის პროვინციებში ([[ეგვიპტე|ეგვიპტეში]], [[დაკია|დაკიაში]], [[აქაია|აქაიაში]], [[იუდეა|იუდეაში]]). [[147]] წელს ანტონინუს პიუსმა მოაწყო დიდი ზეიმი რომის დაარსების 900 წლისთავის აღსანიშნავად.
