ომარ გვასალია: განსხვავება გადახედვებს შორის

{{ინფოდაფა მსახიობიპიროვნება

| სურათიფოტო =

| სურათისფოტოს ზომა =

| დაბადებისდაბთარიღი თარიღი = {{დაბადების თარიღი |1942|08|31}}

| დაბადების ადგილიდაბადგილი = [[თბილისი]]

| გარდაცვალების თარიღიგარდთარიღი = {{გარდაცვალების თარიღი |1992|04|21}}

| შემოქმედებისაქტიურობის წლები = 1976—1992

დაამთავრა ვგიკის სადადგმო ფაკულტეტის სარეჟისორო განყოფილება (ლევ კულეშოვისა და ალექსანდრა ხოხლოვას სახელოსნო, 1968). ლენინგრადის სატელევიზიო ფილმების სტუდიაში გადაიღო დოკუმენტური ფილმი „[[ყველა ჩემი ვაჟი-შვილია]]“ ა. სტეფანოვიჩთან ერთად 1968 წელს. 1968-1970 წლებში მუშაობდა საქართველოს ქდსპფ სტუდიაში. 1972 წელს შედგა მისი დებიუტი მხატვრულ კინოში. მოსფილმის ექსპერიმენტულ გაერთიანებაში დადგა ფსიქოლოგიური დრამა „დროებითი მოწმობა“ ა. სტეფანოვიჩთან ერთად. მას მოყვა სხვადასხვა ჟანრის ფილმები „[[მშვიდობიანი დღეები]]“ (1974) „[[იმედის მწვანე კუნძული]]“ (1978), „[[მშვიდობით მეგობარო]]“ (1980), „[[ქართველები ცაში]]“ (1984), „[[ალყა]]“ (1990). დაწერა სცენარი ფილმისათვის „[[ბედიანი]]“ (ფილმის რეჟისორი გ. ლევაშოვ-თუმანიშვილი, 1992). წარმატებით მუშაობდა დოკუმენტურ კინოში, როგორც სცენარისტი და რეჟისორი. ფილმ-ინტერვიუს ჟანრში გადაიღო ფილმები მოზარდთა აღზრდის პრობლემებზე „[[ერთი დღე უნივერსიტეტში]]“ (1968), “[[დიალოგები]]“ (1976), „[[70 შეკითხვა]]“ (1980), „[[გაიცანით, ჩვენი შვილები]]“ (1987), ასევე დოკუმენტური ფილმი „[[ფრესკა]]“. 80-იანი წლების საქართველოს მტკივნეული სოციალური და საზოგადოებრივი პრობლემები ასახა [[ილია ჭავჭავაძე|ილია ჭავჭავაძის]] ცხოვრებისა და მოღვაწეობისადმი მიძღვნილ ფილმში „[[რამდენიმე სურათი ილიას ცხოვრებიდან]]“ (1987). მთავარი როლი შეასრულა ფილმში „მოგზაურობა სოპოტში“ (რეჟისორი [[ნანა ჯორჯაძე]], 1980). ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას რუსთაველის სახელობის თეატრალური ინსტიტუტის კინო ფაკულტეტზე 1974-დან 1991 წლამდე. იყო საქართველოს ტელეფილმების სტუდიის დირექტორი 1983-1985 წლებში 1988 წელს გ. ლევაშოვ-თუმანიშვილთან და რ. ხოტივართან ერთად დააფუძნა კინო-ფირმა „მთვარის გლობუსი“. დაიღუპა ავტოკატასტროფაში.