ანდრეი ტარკოვსკი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary
clean up, replaced: ინფოდაფა მსახიობი → ინფოდაფა პიროვნება, | სურათი → | ფოტო, | დაბადების სახელი → | using AWB
ხაზი 1:
{{ინფოდაფა მსახიობიპიროვნება
| ფერი =
| სახელი = ანდრეი ტარკოვსკი
| სურათიფოტო = Andrei Tarkovsky.jpg
| ფოტოს სიგანე = 220პქ
| წარწერა =
| სათაური =
| დაბადების სახელიდაბსახელი = ანდრეი არსენიევიჩ ტარკოვსკი
| დაბადებისდაბთარიღი თარიღი =[[4 აპრილი]], [[1932]]
| დაბადების ადგილიდაბადგილი = [[ზავრაჟიე]], [[რსფსრ]]
| გარდაცვალების თარიღიგარდთარიღი = [[29 დეკემბერი]], [[1986]]
| გარდაცვალების ადგილიგარდადგილი =[[პარიზი]], [[საფრანგეთი]]
| საქმიანობა = რეჟისორი, სცენარისტი, მსახიობი
| სხვა სახელები=
| შემოქმედებისაქტიურობის წლები = 1958-1986
| მეუღლე=
| პარტნიორები =
| პარტნიორი =
| მამა =
| მშობლები =
| რეზიდენცია=
| საცხოვრებელი ადგილი=
| საიტი=
| აკადემიის ჯილდოები=
ხაზი 32:
 
=== შემოქმედება ===
ტარკოვსკიმ პირველი საკურსო ფილმი (1958) „მკვლელები“ [[ერნესტ ჰემინგუეი]]ს მოთხრობის მიხედვით გადაიღო, სადაც ეპიზოდურ როლს თავად ასრულებდა. ფილმი დღეს სრული სახით შემორჩენილი არ არის. სადიპლომო ნამუშევარი „სატკეპნი და ვიოლინო“ მოსფილმის ბაზაზე 1960 წელს შეიქმნა. სცენარის თანაავტორი ანდრეის კურსელი ანდრონ მიხალკოვ-კანჩალოვსკი იყო. 1961 წელს ფილმმა ნიუ-იორკის სუდენტურ ფესტივალზე გაიმარჯვა.
 
[[ფაილი:Tarkovsky vgik.jpg|მინი|ანდრეი ტარკოვსკის მონუმენტი, [[გერასიმოვის სახელობის კინემატოგრაფიის ინსტიტუტი|გერასიმოვის სახელობის კინემატოგრაფიის ინსტიტუტში]], [[მოსკოვი|მოსკოვში]]]]
ხაზი 47:
 
=== ემიგრაცია ===
1982 წელს ტარკოვსკიმ [[სსრკ|საბჭოთა კავშირი]] სამუდამოდ დატოვა და [[იტალია]]ში გაემგზავრა, სადაც [[ტონინო გუერა]]სთან ერთად დოკუმენტური ფილმი „მოგზაურობა დროში“ გადაიღო. ერთი წლის შემდეგ კი დაასრულა სურათი „ნოსტალგია“ მსახიობ ოლეგ იანკოვსკის მონაწილეობით.
 
{{ციტატა|მინდოდა გადამეღო ფილმი რუსულ ნოსტალგიაზე, სულის იმ განსაკუთრებულ მდგომარეობაზე, რომელიც ჩვენ სამშობლოსაგან შორს წასულებს გვეუფლება. დასავლეთში ხშირად ამბობენ, რომ რუსები ცუდი ემიგრანტები არიან. ...ამ ფილმზე მუშაობისას, ვერ წარმოვიდგენდი, თუ ეს დამთრგუნავი მიუსაფრობის შეგძნება ჩემი დარჩენილი ცხოვრების განგება გახდებოდა|ანდრეი ტარკოვსკი}} <ref name="ReferenceA"/>