ვიკიპედია

დავით ლორთქიფანიძე (პედაგოგი): განსხვავება გადახედვებს შორის

ისტორიის ინტერაქციულად გადახედვა
[შემოწმებული ვერსია][შემოწმებული ვერსია]
← წინა ცვლილებაშემდეგი ცვლილება →
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
ვიზუალურივიკიტექსტი
No edit summary
No edit summary
ხაზი 4:
==ბიოგრაფია==
დავით ონისიმეს ძე ლორთქიფანიძე 1905 წლის 18 მარტს დაიბადა სოფელ [[სალხინო (ვანის მუნიციპალიტეტი)|სალხინოში]] (ამჟამინდელი [[ვანის მუნიციპალიტეტი]]). 9 წლის იყო როცა მამა გარდაეცვალა და იზრდებოდა ობლობასა და სიღარიბეში. 1912 წელს ის შეიყვანეს [[ქუთაისი]]ს ქართულ გიმნაზიაში, 1918-1921 წლებში სწავლობდა [[ვანი]]ს ახლადგახსნილ გიმნაზიაში, ხოლო 1923 წელს დაამთავრა [[თბილისი]]ს მე-3 ჰუმანიტარულ-ტექნიკური (ყოფილი ქართული) გიმნაზია. 1923 წელს ჩაირიცხა [[თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი]]ს ფილოსოფიის ფაკულტეტზე, რომელიც დაამთავრა 1927 წელს.
 
С 1924 учитель начальной школы в Тохлиаурском районе Грузии.
 
1925 წელს გამოაქვეყნდა პირველი ბროშურა თემაზე — „გოგია უიშვილი, ლიტერატურული გასამართლება“. 1929-1936 წლებში ლუკა ციხისთავთან, შალვა სიხარულიძესთან და ბახტაძესთან თანაავტორობით ორ წიგნად გამოსცა „კლასთან ბრძოლის ისტორია“, სახელმძღვანელო ათწლედებისა და ტექნიკუმების უფროსი კლასებისათვის.
 
1937 წელს დავით ლორთქიფანიძემ სამეცნიერო-პედაგოგიური მოღვაწეობა დაიწყო თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში. უნივერსიტეტში ის გარდაცვალებამდე მუშობდა სხვადასხვა ხარისხით: დოცენტად (1937-1948), პროფესორად (1943-1963), პედაგოგიკის კათედრის გამგედ (1963-1985), პროფესორ კონსულტანტად (1985 წლიდან).
 
доктор педагогических наук (1947), профессор (1963). В 1937-47 доцент Тбилисского ун-та. В 1947—61 директор НИИ пед. наук Грузии. С 1963 зав. кафедрой педагогики Тбилисского ун-та.
 
1944 წელს [[რუსეთის სფსრ]] პედაგოგიკის მეცნიერებათა აკადემიაში დაიცვა სადოქტორო დისერტაცია.
 
1947 წელსწლის 13 სექტემბერს დავით ლორთქიფანიძე დაინიშნა საქართველოს იაკობ გოგებაშვილის სახელობის პედაგოგიკის მეცნიერებათა სამეცნიერო კვლევითი ინსტიტუტის დირექტორად, სადაც 1960 წლამდე იმუშავა.
 
1957 წელს დავით ლორთქიფანიძე აირჩიეს რუსეთის სფსრ პედაგოგიკის მეცნიერებათა აკადემიის წევრ კორესპონდენტად.
დავით ლორთქიფანიძემ, პირველმა ქართველმა, დაიცვა პედაგოგიკის დარგში საკანდიდატო და სადოქტორო დისერტაციები თემებზე — „იან ამოს კომენსკის დიდაქტიკა“ (1941) და „კ. დ. უშინსკის პედაგოგიური მოძღვრება“. ეს იყო პირველი სადოქტორო დისერტაცია და საერთოდ პირველი დისერტაცია საბჭოთა კავშირის პედაგოგიკის მეცნიერებათა აკადემიის სისტემაში.▼
 
1968 წელსწლის დავით2 თებერვალს ლორთქიფანიძე გახდა პირველი ქართველი მეცნიერი, რომელიც არჩეულ იქნა პედაგოგიკის სპეციალობაში საბჭოთა კავშირის პედაგოგიკის მეცნიერებათა აკადემიის წევრ კორესპონდენტად, ხოლო 1974 წელსწლის 4 მარტს ამავე აკადემიის ნამდვილ წევრად, აკადემიკოსად.
 
1969-1970 წლებში დავით ლორთქიფანიძე, როგორც კომენიოლოგი, ბრატისლავის კომენსკის და პრაღის კარლოსის სახელობის უნივერსიტეტების სენატების მიერ არჩეულ იქნა ამავე უნივერსიტეტების საპატიო დოქტორად (1969-1970.).
 
1975 წლიდან დავით ლორთქიფანიძე იყო [[ქართული საბჭოთა ენციკლოპედიის მთავარი სამეცნიერო რედაქცია|ქართული საბჭოთა ენციკლოპედიის მთავარი სამეცნიერო რედაქციის]] წევრი და სახალხო განათლების სექციის თავმჯდომარე. იყო სამი პირველი პრემიის ლაურეატი.
 
1988 წლის 20 სექტემბრის ვანის სახალხო დეპუტატთა რაიონული საბჭოს აღმასრულებელი კომიტეტის 1988 წლის 20 სექტემბრის გადაწყვეტილებით დავით ლორთქიფანიძელორთქიფანიძეს არჩეულიამიენიჭა ქალაქ ვანის საპატიო მოქალაქედმოქალაქის წოდება.▼
დავით ლორთქიფანიძე ავტორია 200-ზე მეტი ნაშრომის. მისი ხელმძღვანელობითაა გამოცემული ი. გოგებავილის თხზულებათა ათტომეული, პედაგოგიკის კურსის ორიგინალური სახელმძღვანელო. მას ნაყოფიერი მუშაობა აქვს ჩატარებული დიდაქტიკის სფეროში. მისი ნაშრომი „სწავლების პრინციპები, ორგანიზაცია და მეთოდები“ გამოცემულია მოსკოვსა და პრაღაში.
 
▲ვანის სახალხო დეპუტატთა რაიონული საბჭოს აღმასრულებელი კომიტეტის 1988 წლის 20 სექტემბრის გადაწყვეტილებით დავით ლორთქიფანიძე არჩეულია ქალაქ ვანის საპატიო მოქალაქედ.
 
გარდაიცვალა [[1992]] წლის [[11 თებერვალი|11 თებერვალს]] თბილისში, დაკრძალულია [[საბურთალოს პანთეონი|საბურთალოს მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა პანთეონში]].
 
==მოღვაწეობა==
დავით ლორთქიფანიძე 65 წლის განმავლობაში ეწეოდა პედაგოგიურ სამეცნიერო მოღვაწეობას. მან განვლო გზა დაწყებითი სკოლის მასწავლებლობიდან აკადემიკოსობამდე. დავით ლორთქიფანიძე ავტორია 200-ზე მეტი ნაშრომის. მისი ხელმძღვანელობითაა გამოცემული [[იაკობ გოგებაშვილი]]ს თხზულებათა ათტომეული, პედაგოგიკის კურსის ორიგინალური სახელმძღვანელო. მას ნაყოფიერი მუშაობა აქვს ჩატარებული დიდაქტიკის სფეროში. მისი ნაშრომი „სწავლების პრინციპები, ორგანიზაცია და მეთოდები“ გამოცემულია [[მოსკოვი|მოსკოვსა]] და [[პრაღა]]ში.
 
▲დავით ლორთქიფანიძემ, პირველმა ქართველმა, დაიცვა პედაგოგიკის დარგში საკანდიდატო და სადოქტორო დისერტაციები თემებზე — „იან ამოს კომენსკის დიდაქტიკა“ (1941) და „კ. დ. უშინსკის პედაგოგიური მოძღვრება“. ეს იყო პირველი სადოქტორო დისერტაცია და საერთოდ პირველი დისერტაცია საბჭოთა კავშირის პედაგოგიკის მეცნიერებათა აკადემიის სისტემაში.
აღსანიშნავია, რომ დავით ლორთქიფანიძის ინიციატივით და ხელმძღვანელობით 1933 წელს როცა ის ვანის რაიონის განათლების განყოფილების გამგე იყო რაიონის ცენტრში - ვანში რაიონის ყველა სოფლის მშობელთა მიერ გაღებული სახსრებით და შრომითი მონაწილეობით აგებული იქნა სკოლის ორსართულიანი კაპიტალური შენობა. მისივე ხელმძღვანელობით სოფელ სალხინოში დაწყებითი ოთხწლიანი სკოლა 1933 წელს გადაკეთდა შვიდწლედად.▼
 
▲აღსანიშნავია, რომ დავით ლორთქიფანიძის ინიციატივით და ხელმძღვანელობით 1933 წელს როცა ის ვანის რაიონის განათლების განყოფილების გამგე იყო რაიონის ცენტრში -— ვანში რაიონის ყველა სოფლის მშობელთა მიერ გაღებული სახსრებით და შრომითი მონაწილეობით აგებული იქნა სკოლის ორსართულიანი კაპიტალური შენობა. მისივე ხელმძღვანელობით სოფელ სალხინოში დაწყებითი ოთხწლიანი სკოლა 1933 წელს გადაკეთდა შვიდწლედად.
დავით ლორთქიფანიძემ საკუთარი სახსრებითა და თავისი უბნის მოსახლეობის შრომითი მონაწილეობით სოფელ სალხინოში მდინარე სულორზე 1956 წელს ააგო სამთვლიანი წისქვილი „სიკეთე". ▼
 
▲დავით ლორთქიფანიძემ საკუთარი სახსრებითა და თავისი უბნის მოსახლეობის შრომითი მონაწილეობით სოფელ სალხინოში მდინარე სულორზე 1956 წელს ააგო სამთვლიანი წისქვილი „სიკეთე"„სიკეთე“.
მას მიღებული აქვს მთავრობის ჯილდოები: 2 ,,შრომის წითელი დროშის ორდერი", ,,ხალხთა მეგობრობის ორდერი", საპატიო ნიშნის ორდერი", აგრეთვე მრავალი მედალი, სიგელი და სხვა როგორც რესპუბლიკური ასევე საკავშირო.▼
 
▲მას მიღებული აქვს მთავრობის ჯილდოები: 2 ,,შრომის„შრომის წითელი დროშის ორდერი"ორდერი“, ,,ხალხთა„ხალხთა მეგობრობის ორდერი"ორდერი“, საპატიო„საპატიო ნიშნის ორდერი"ორდერი“, აგრეთვე მრავალი მედალი, სიგელი და სხვა როგორც რესპუბლიკური ასევე საკავშირო.
 
===შრომები===
==რესურსები ინტერნეტში==▼
*[http://publ.lib.ru/ARCHIVES/L/LORDKIPANIDZE_David_Onisimovich/_Lordkipanidze_D.O..html დავით ლორთქიფანიძე და მისი ნაშრომი „იან ამოს კომენსკი“] — publ.lib.ru {{ru icon}}▼
*[https://web.archive.org/web/20130820013740/http://vani.org.ge/education-and-culture/respectable-citizens/ ვანის გამოჩენილი მოქალაქეები] — Vani.org.ge▼
*[http://pedagogicheskaya.academic.ru/2557/ЛОРДКИПАНИДЗЕ_Давид დავით ლორთქიფანიძის ბიოგრაფია და ნაშრომები] — რუსული პედაგოგიური ენციკლოპედია {{ru icon}}▼
 
 
5(18) марта 1905,с.Салхино,ныне в Ванском районе Грузии,- 11 февраля 1992г.
Доктор педагогических наук, профессор.
Член-корреспондент АПН РСФСР с 13 сентября 1957г.,
член-корреспондент АПН СССР со 2 февраля 1968г.,
действительный член АПН СССР с 4 марта 1974г.
Состоял в Отделении методологии, теории и истории педагогики.
Соч.:Дидактика Яна Амоса Коменского,М.,1949;
Принципы организации и методы обучения,М.,1957;
Line 55 ⟶ 47:
Педагогика на службе школы,Тб.,1978.
 
«Дидактика Я.А. Коменского» (1941)
...грузинский педагог, действительный член АПН СССР (1974-91; член-корреспондент АПН РСФСР с 1957), доктор педагогических наук (1947), профессор (1963). Окончил философский факультет Тбилисского университета (1927). С 1924 учитель начальной школы в Тохлиаурском районе Грузии. В 1937-47 доцент Тбилисского университета. В 1947-61 директор НИИ педагогических наук Грузии. С 1963 заведующий кафедрой педагогики Тбилисского университета. Труд Л. «Дидактика Я.А. Коменского» (1941) положил начало циклу крупных исследований в Грузии по истории педагогики. Автор монографических работ о Коменском, К.Д. Ушинском (на рус. яз. - 1948), исследований о Я. Гогебашвили. Подготовил к изданию на грузинском языке сочинения Коменского (2 тт.), принимал участие в издании собрания сочинений Гогебашвили в 10 тт. (1952-65, на груз. яз.). Автор вузовского курса «Дидактика» (на рус. и груз. языках).
положил начало циклу крупных исследований в Грузии по истории педагогики.
Автор монографических работ о Коменском, К.Д. Ушинском (на рус. яз. - 1948),
исследований о Я. Гогебашвили.
 
Подготовил к изданию на грузинском языке сочинения Коменского (2 тт.),
[р. 5(18). 3.1905, с. Салхино, ныне в Взыском р-не Грузии], груз, педагог, д. ч. АПН СССР (1974—91; ч.-к. АПН РСФСР с 1957), д-р пед. наук (1947), проф. (1963). Окончил филос. ф-т Тбилисского ун-та (1927). С 1924 учитель нач. школы в Тохлиаур-ском р-не Грузии. В 1937—47 доцент Тбилисского ун-та. В 1947—61 директор НИИ пед. наук Грузии. С 1963 зав. кафедрой педагогики Тбилисского ун-та. Труд Л. «Дидактика Я. А. Коменского» (1941) положил начало циклу крупных исследований в Грузии по истории педагогики. Автор монограф ич. работ о Коменском, К. Д. Ушинском (на рус. яз. — 1948), исследований о Я. Гогебашвили. Подготовил к изданию на груз. яз. соч. Коменского (2 тт.), принимал участие в издании собр. соч. Гогебашвили в 10 тт. (1952—65, на груз. яз.). Автор вузовского курса «Дидактика» (, на рус. и груз, языках).
принимал участие в издании собрания сочинений Гогебашвили в 10 тт. (1952-65, на груз. яз.).
Автор вузовского курса «Дидактика» (на рус. и груз. языках)
 
▲==რესურსები ინტერნეტში==
▲*[http://publ.lib.ru/ARCHIVES/L/LORDKIPANIDZE_David_Onisimovich/_Lordkipanidze_D.O..html დავით ლორთქიფანიძე და მისი ნაშრომი „იან ამოს კომენსკი“] — publ.lib.ru {{ru icon}}
▲*[https://web.archive.org/web/20130820013740/http://vani.org.ge/education-and-culture/respectable-citizens/ ვანის გამოჩენილი მოქალაქეები] — Vani.org.ge
▲*[http://pedagogicheskaya.academic.ru/2557/ЛОРДКИПАНИДЗЕ_Давид დავით ლორთქიფანიძის ბიოგრაფია და ნაშრომები] — რუსული პედაგოგიური ენციკლოპედია {{ru icon}}
 
{{DEFAULTSORT:ლორთქიფანიძე, დავით}}
მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/wiki/დავით_ლორთქიფანიძე_(პედაგოგი)“-დან