მანგლისის სიონი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ძეგლზე თვალნათლივ განირჩევა ორი სამშენებლო ფენა. პირველი - მარტივი ტეტრაკონქის გეგმის მქონე ტაძარია, რომელიც გარედან რვაწახნაგა მოხაზულობა-შიმოხაზულობაში ეწერებოდა და გუმბათით იყო გადახურული (ტეტრაკონქი ქრისტიანული ხუროთმოძღვრების ტიპია, რომლის გეგმის საფუძველს აფსიდებით შედგენილი ჯვარი წარმოადგენს). სავარაუდოდ, პირველი ფენა სწორედ ვახტანგ გორგასლის პერიოდს უნდა უკავშირდებოდეს.

მანგლისის სიონის ძირითადი სივრცის გარშემომწერ კედლებში ჩაშენებული იყო ოთხი მცირე სათავსი, რომლებიც ძირითად სივრცეს უკავშირდებოდნენ. ეს ნიშნავს, რომ მანგლისის მშენებელი არქიტექტორი V საუკუნეში უკვე გრძნობდა ამ ხუროთმოძღვრული ტიპის ნაკლს - შიდა სივრცის სიმცირეს და დამატებითი სა-თავსებისსათავსების აგებით ფაქტობრივად წინასწარმეტყველებდა მცხეთის ჯვრის ტიპის ტაძრების აგებას. ამიტომაც არის ტეტრაკონქებს შორის მანგლისის სიონი უადრესი ნი-მუშიცნიმუშიც და ამოსავალი წერტილიც ამ ტიპის განვითარებისათვის.

VII საუკუნეში მანგლისი ბიზანტიის იმპერატორ ჰერაკლეს შემოსევის დროს აოხრებულა და აქ დაცული სიწმინდეებიც გაუტაცებიათ. ისტორიული წყაროები მანგლისის შესახებ XI საუკუნის პირველ მეოთხედამდე ანუ გიორგი I-ის (1014-1027წწ) მეფობის ხანამდე დუმან. სწორედ ამ დროს რადიკალურად შეიცვალა ტაძრის არქიტექტურა. თავდაპირველი, V საუკუნის ნაგებობის აღმოსავლეთ მხარეს წინ წაიწია საკურთხევლის აფსიდამ, აქეთ-იქიდან მიემატა საკურთხევლის დამ-ხმარედამხმარე სათავსოები, სამკვეთლო და სადიაკვნე. მიუშენდა სამხრეთისა და დასავლეთის კარიბჭეები, დაედგა ახალი გუმბათი, შენობა მთლიანად ახალი ქვის პერან-გშიპერანგში ჩაისვა, ხოლო ექსტერიერი ეპოქის შესაბამისად მოჩუქურთმდა, მოიხატა ინტერიერი. მანგლისის სიონმა საბოლოო ცვლილებები (რომლებითაც დღემდე მოაღწია) განიცადა XIX საუკუნის შუა ხანებში, რუსული მმართველობის დროს, ეგზარქოს ისიდორეს ინიციატივითა და ადგილობრივი რუსული პოლკის ოფიცრების მცდელო-ბითმცდელობით. ჯერ ლეკების თავდასხმებით, შემდეგ კი აღა-მაჰმად ხანის ლაშქრობის შედეგად დაზიანებული ტაძარი გაწმინდეს და შეაკეთეს. მართალია ამის შემდეგ წირ-ვაწირვა-ლოცვა აღდგა, მაგრამ ტაძრის ბევრი მნიშვნელოვანი დეტალი სამუდამოდ დაიკარგა.

აღმოსავლეთ ფასადზე მხატვრულ სახეს ქმნის კედელში ღრმად შეჭრილი, წყობის შემამსუბუქებელი ორი ნიში, რომელთა შუაშიც საკურთხევლის საკმაოდ დიდი და მოჩუქურთმებული სარკმელია მოთავსებული. სარკმლის ზედა ნაწილში მოცემულია სტილიზებული მცენარეული ორნამენტის ჩუქურთმებით შედგენილი ქუსლიანი წარბი (რკალისებური ზოლი სარკმლის ზედა მხარეს, ფაქტობრივად წარბის ფუნქციას ასრულებს), რომელიც ნიშების ზედა ნაწილშიც მეორდება და ერთმანეთს ებ-მისებმის. მათ ზემოთ ჯვარია გამოყვანილი ირგვლივ რამდენიმე დეკორატიული დეტალით. უჩუქურთმო სარკმლები აქვთ პასტოფორიუმებს დიდ სარკმელთან შედარებით ქვემოთ (პასტოფორიუმი - დამხმარე საღვთისმსახურო სათავსო ცენტრალური აფსიდის ორივე მხრიდან).

ქრისტიანული ტრადიცია მანგლისის სიონს რამდენიმე მნიშვნელოვან სიწმინდეს უკავშირებს, მათ შორის უფლის სამსჭვალსა და წმინდა ჯვრის ნაწილებს. აქვეა დაბრძანებული იოანე მანგლელის თანმხლები სასწაულთმოქმედი ხატი - მანგლისის ღვთისმშობელი. გადმოცემის თანახმად, სამხრეთ შესასვლელის პირდაპირ მდე-ბარემდებარე ქვის ჯვრის ქვეშ თევდორე კველთელის ნაწილები განისვენებს.