'''ბაიაზეთბაიაზიდ I ილდირიმი''' ({{lang-ota|: بايزيد اول}}, {{Lang-tr|: Beyazıt}}, მეტსახელად Yıldırım „ელვისებური“; {{lang-ar|: بايزيد الأول}}; დაახ. [[1354]]–[[1403]]) — [[ოსმალეთის იმპერია|ოსმალეთის იმპერიის]] [[სულთანი]] [[1389]]-[[1402]] წლებში. ტახტზე მამამისის [[მურად I]]-ის მკვლელობის შემდეგ ავიდა. იმავდროულად მისი უმცროსი ძმა იაკუბი დაატყვევებინა ტახტის მოცილეს მოსაშორებლად.
ბაიაზეთბაიაზიდ I აწარმოებდა დამპყრობლურ ომებს [[ბალკანეთი|ბალკანეთსა]] და [[ანატოლია]]ში. მისი ხელმძღვანელობით ოსმალეთის ლაშქარმა დაიპყრო [[სერბია]] ([[1389]]), [[ბულგარეთი]] ([[1393]]-[[1396|96]]), [[მაკედონია]], [[თესალია]]; მძარცველური თავდასხმები მოაწყო [[მორეა]]სა ([[1394]]) და [[უნგრეთი|უნგრეთზე]] ([[1395]]); [[1396]] წელს ნიკოპოლთან, დუნაის პირას დაამარცხა ჯვაროსანთა ლაშქარი, დაიმორჩილა [[ბოსნია]] და ხარკი დაადო [[ვლახეთი|ვლახეთს]]. ოსმალეთის ბატონობაში მოექცა [[ბალკანეთის ნახევარკუნძული]]ს მნიშვნელოვანი ნაწილი. ბაიაზეთბაიაზიდ I-მა დაიმორჩილა აგრეთვე სამთავროები ანატოლიაში. [[1394]] - [[1401]] წლებში რამდენჯერმე ალყა შემოარტყა [[კონსტანტინოპოლი|კონსტანტინოპოლს]] , მაგრამ ვერ აიღო. [[1402]] წელს ანატოლიელი ბეგების ღალატის გამო დამარცხდა ანგორის ბრძოლაში და ტყვედ ჩაუვარდა [[თემურლენგი|თემურლენგს]]. ბაიაზეთბაიაზიდ I გარდაიცვალა ტყვეობაში.