აკ-47: განსხვავება გადახედვებს შორის

იარაღის საიმედოობა, ეს თვისება საბრძოლო მოქმედებების დროს ყველაზე ფასეულია, მაღალ დონეზეა. ეს არ არის გასაოცარი, რადგანაც [[იარაღი]]ს კონსტრუქცია და ტექნოლოგია იხვეწებოდა და ვითარდებოდა 1947 წლიდან.

ცნობილია, რომ [[სსრკ]]-ში 1939 წლამდე მიმდინარეობდა მუშაობა ახალი, მცირე [[კალიბრი]]ს მქონე [[ვაზნები]]ს შესაქმნელად. შესაძლებელია, რომ [[მოიერიშე შაშხანა]] [[MP-44]]-ის [[გერმანია]]ში გამოჩენამ, რომელიც მოიხმარდა მოკლე [[7.92mm]] [[ვაზნა]]ს, აიძულა საბჭოთა ინჟინრები შეეწყვიტათ მუშაობა ძველ გამოგონებებზე და შეექმნათ [[7.62x39მმ]] კალიბრის [[ვაზნა]], რომელიც დღემდე ინარჩუნებს პოპულარობას. ამ ვაზნაზე შექმნილი პირველი იარაღი იყო სიმონოვის თვითდამტენი კარაბინი (самозарядный карабин Симонова [[СКС]]), მაგრამ [[კალაშნიკოვი]]ს კონსტრუქცია იყო მარტივი და იაფი. ამას გარდა, კალაშნიკოვმა ფაქტიურადფაქტობრივად შექმნა მოიერიშე შაშხანა, მაშინ როდესაც СКС იყო კლასიკური კარაბინი, რომელიც ჩამოგავდა მოძველებულ შაშხანებს. [[აკ-47]] კი, რომელიც მცირე ზომითა და სროლისას მოხერხებულობით გამოირჩეოდა [[საბჭოთა არმიას]] საშუალება მისცა მიეღო [[შეიარაღება]]ში ისეთი იარაღი, რომელიც სავსებით აკმაყოფილებდა მის მოთხოვნებს და ასრულებდა შაშხანის და [[ხელის ტყვიამფრქვევის]] ფუნქციებს.

აკ-47-ს შეუძლია აწარმოოს გასროლა, როგორც ავტომატური, ისე ერთეული გასროლა.