პერგამონის სამეფო: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[ძვ. წ. II საუკუნე|ძვ. წ. II საუკუნის]] დასაწყისში პერგამონის სამეფო ორიენტაციას იღებს რომის ძლიერი სახელმწიფოსაკენ. რომაელები სარგებლობენ ელინისტურ აღმოსავლეთში გართულებული პოლიტიკური ვითარებით და [[აზია]]ში გაბატონებისათვის მთავარ ფორპოსტად პერგამონის სამეფოს იყენებენ. [[მეორე მაკედონური ომი|მეორე მაკედონური ომში]] (ძვ. წ. 200-197) და სელევკიდთა სირიის ომში (ძვ. წ. 192-188 წწ.) ატალიდები რომის მხარეზე იბრძოდნენ, რის სანაცვლოდაც რომმა მათ უბოძა თრაკიის ქერსონესი, ლიდია, ფრიგია, კარიისა და პამფილიის ნაწილი და ზოგიერთი ბერძნული ქალაქი [[მცირე აზია]]ში. [[ევმენე II]]-ის შემდგომ პერგამონის სამეფოში კიდევ უფრო ძლიერად დამკვიდრდნენ რომაელები, ხოლო [[ატალე II]] (ძვ. წ. 160-138 წწ.) და [[ატალე III]] (ძვ. წ. 138-133 წწ.) მთლიანად რომის ხელისუფლებაზე იყვნენ დამოკიდებულნი. [[ძვ. წ. 133]] წელს ატალე III-მ სიიკვდილის წინ თავისი სამეფო რომს უანდერძა. იმავე წელს იფეთქა აჯანყებამ [[არისტონიკე]]ს მეთაურობით. რომაელებმა აჯანყება ჩააქრეს ([[ძვ. წ. 130]] წ.) და პერგამონის სამეფო რომის სახელმწიფოს პროვინციად – [[აზია (პროვინცია)|აზიად]] გამოაცხადეს.

 

* [[ატალიდები]]

 

[[კატეგორია:ელინისტური სახელმწიფოები]]

[[კატეგორია:ისტორიული სახელმწიფოები]]