ლევ ბერგი: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 23:
| საიტი =
}}
'''ლევ ბერგი''' ({{lang-ru|Берг, Лев Семёнович;}} დ. [[2 მარტი]]/[[14 მარტი]] [[1876]] — გ. [[24 დეკემბერი]], [[1950]]) — საბჭოთა [[გეოგრაფი]] და [[ბიოლოგია|ბიოლოგი]]. სსრკ მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი ([[1946]]; [[წევრ-კორესპონდენტი]] [[1928|1928 წლიდან]]), რსფსრ მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე ([[1934]]). [[1898|1898 წელს]] დაამთავრა [[მოსკოვის უნივერსიტეტი]]. [[1904]]-[[1913]] წლებში მეცნიერებათა აკადემიის ზოოლოგიური მუზეუმის ზოოლოგი ქალაქ [[სანქტ-პეტერბურგი|სანქტ-პეტერბურგში]]. [[1914]]-[[1918]] წლებში მოსკოვის სასოფლო-სამეურნეო ინსტიტუტის [[პროფესორი]] იქთიოლოგი. [[1916|1916 წლიდან]] პეტროგრადის უნივერსიტეტის [[ფიზიკური გეოგრაფია|ფიზიკური გეოგრაფიის]] კათედრის პროფესორი. ლევ ბერგი გეოგრაფიული ინსტიტუტის შექმნის (1918) ერთ-ერთი ორგანიზატორია, რომელიც [[1925|1925 წელს]] გადეკეთდა სანქტ-პეტერბურგის უნივერსიტეტის გეოგრაფიულ ფაკულტეტად, სადაც სიცოცხლის ბოლომდე ხელმძღვანელობდა [[ფიზიკური გეოგრაფია|ფიზიკური გეოგრაფიის]] კათედრას. [[1918]]-[[1930]] წლებში ხელმძღვანელობდა სახელმწიფო ჰიდროლოგიური ინსტიტუტის ტბების განყოფილებას. [[1934|1934 წლიდან]] ზოოლოგიის ინსტიტუტის ნამარხი თევზების ლაბორატორიის გამგეა. [[1940]]-[[1950]] წლებში სსრკ გეოგრაფიული საზოგადოების პრეზიდენტი.
ლევ ბერგმა დაამუშავა მოძღვრება ლანდშაფტებზე, განავითარა ვასილი დოკუჩაევის იდეები ბუნებრივი ზონების შესახებ, რაც ასახულია მის ნაშროემბში "სსრ კავშირის ლანდშაფტურ-გეოგრაფიული ზონები (ნაწილი 1-2, 1931-1952) და სსრ კავშირის ბუნება (1937). ბერგმა გამიკვლია დასავლეთ ციმბირის ტბები, არალის ზღვა, ბალხაშის, ისიკ-ყულის, სევანის, ლადოგის, ქოქჩეთაუს ტბები. ცალკეული ნაშრომები მიეძღვნა კასპიის ზღვასა და ბაიკალის ტბას. ბერგი ხელმძღვანელობდა ისიკ-ყულის ექსპედიციას (1928), რომელმაც დაადგინა ტბის მაქსიმალური სიღრმე - 702 მ. ავტორია მონოგრაფიისა არალის ზღვა(1908), რის შემდეგად მიენიჭეა გეოგრაფიის დოქტორის ხარისხი. აგრეთვე ეკუთვნსი კაპიტალური ნაშროემბი კლიმატოლოგიასა და პალეოკლიმატოლოგიაში, გეომორფოლოგიაში, ნიადაგთმცოდნეობაში, პალეოგეოგრადისა და გეოლოგიაში, ასევე გამოკვლევები გეოგრაფიის ისტორიაში. მუშაობდა რუსეთის გეოგრაფიის ისტორიის საკითხებზე. აღსანიშნავია ნაშრომები: რუსეთის გეოგრაფიული მეცნიერების ისტორიული ნარკვევი (1929), კამჩატკის აღმოჩენა და ბერინგის კამჩატკური ექპსედიციები (1924, 3 გამოცემა 1946) და სხვ. ბერგმა გამოიკვლია მტკნარი წყლის თევზების წარმოშობა და განსალება, მოგვცა მათი ზოოგეოგრაფიული დარაიონება. შეისწავლა ნამარხი თვზები და დაამუშავა თვზების სისტემატიკა. ბერგის მრავალრიცხოვან იქტიოლოგიურ ნაშრომთაგან განსაკუთერბით მნიშვნელოვანია მონოგრაიები: რუსეტის მტკნვარი წყლების თევზები (1916, მე-4 გამცოემა გამოვიდა სახელწოდებით სსრ კაშირისა და მისი მოსაზღვრე ქვეყნების მტკნარი წყლების თევზეწბი, ნაწილი 1-3, 1948-1949). და თანამედოროვე და ნამარხი თევზების სისტემა (1940). 1922 წელს წამოაყენა ევოლუციის იდეალისტური თეორია ნომოგენეზი, რომელიც მკაცრად იქნა გაკრიტიკებული. ბერგის სახელი წეოდა ვულკანს კუნძულ ურუპზე, პიკს პამირზე, მყინვარებს პამირზე და ჯუნგარიის ალათაუზე და სხვ. დაჯილდოებულია 2 ორდენითა და მელდებით.
| |||