'''გუმბათი''' — [[არქიტექტურა|არქიტექტურში]] გავრცელებული კონსტუქციული ელემენტი, კამარა, შენობის, ეკლესიის სივრცული გადახურვა.
ჯერ კიდევ [[ძვ. წ. III ათასწლეულისათასწლეული]]ს დასაწყისში [[შუამდინარეთი|შუამდინარეთში]] ამოჰყავდათ ე. წ. ცრუგუმბათები. ძველი რომის არქიტექტურაში გუმბათის მეშვეობით საყრდენების გარეშე ხურავდნენ ცენტრალური ნაგებობის დიდ სივრცეს. ბიზანტიურ არქიტექტურაში გუმბათი ტრომპებსა და აფრებზე ამოჰყავდათ. შუა საუკუნეებში ევროპასა და კავკასიის არქიტექტურაში გუმბათშგუმბათს ძირითადად ჯვარ-გუმბათოვანი ნაგებობების გადასახურად იყენებდნენ. ქარტულ არქიტექტურაში გავრცელებულია პირამიდული და კონუსური გუმბათი. გუმბათი ჩვეულებრივ ეკლესიის არქიტექტურის მტავარიმთავარი ელემენტია. ქართულ არქიტექტურაში გუმბათი ყოველთვის ეყრდნობა გუმბათის ყელს. [[XIX საუკუნე|XIX საუკუნის]] II ნახევრიდან აგურისა და ქვის გარდა გუმბათს აკეთებდნენ აგრეთვე შემინული ლითონის კარკასით. [[XX საუკუნეშისაუკუნე]]ში მონოლითური და ასაწყობი რკინაბეტონის, გარსული და ლითონის კონსტრუქციების განვითარებამ, მკვეთრად გაზარდა გუმბათის სტრუქტრათა ნაირსახეობა.
