ნაყინი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ისტორიკოსები თვლიან, რომ ნაყინი 5000 წ-ზე მეტია რაც არსებობს. ნაყინიიგი გამოიგონეს ისეთ ადგილას, სადაც განსაკუთრებულად მაღალი ტემპერატურის რაიონებს ესაზღვრება დაბალი ტემპერატურის მქონე რაიონები. 3000წ3000 წლის წინ, [[ჩინეთი|ჩინეთში]] სუფრას ამშვენებდა დესერტები, რომლებიც გვაგონებენ დღევანდელ ნაყინს მოგვაგონებენ. ყინულსა და თოვლს ურევდნენ ბროწეულის[[ბროწეული]]ს, [[ფორთოხალი|ფორთოხლის]] და [[ლიმონი|ლიმნის]] ნაჭრებს ამატებდნენ. რეცეპტები და შენახვის პირობები გაამხილეს მეთექვსმეტე საუკუნეში ჩახ. წ.ა “ში–კინგის”[[XVI საუკუნე]]ში „ში–კინგის“ წიგნში გაამხილეს. ისრაელის[[ისრაელი]]ს მეფის [[სოლომონ ბრძენი|სოლომონის]] წერილებში აღწერილია შენახვა გაციებული წვენების, მოსავლის აღებისას. გაციებულ ღვინოს[[ღვინო]]ს, წვენებს და რძის პროდუქტებს იყენებდნენ ძველი ბერძნები. [[ჰიპოკრატე]] ხალხს ურჩევდა მიეღოთ ნაყინი დაავადების დროს. [[ალექსანდრე მაკედონელი|ალექსანდრე მაკედონელს]], ნაყინით გაუმასპინძლდნენ ინდოეთის[[ინდოეთი]]ს და სპარსეთის[[სპარსეთი]]ს ლაშქრობისას. მაშინ გამოიგონეს კენკრის გაყინვა თოვლში. მონებს აგზავნიდნენ მთებში აგზავნიდნენ, რათა მოეძებნათ [[თოვლი,]] რომ არ გამდნერიყო თოვლი, აწყობდნენ შეჯიბრებებსმოეძებნათ. მაშინვე დაიწყეს წყალში ხილის, ღვინის, თაფლის[[თაფლი]]ს და რძის დამატება. [[ძველი რომი|ანტიკურ რომში]] თოვლს იყენებდნენ გამაგრილებელი სასმელების დასამზადებლად. აპიციმ, ცნობილმა რომაელმა გურმანმა, აღწერა თავის წიგნში აღწერა გამაგრილებელი სასმელების დამზადება. [[ნერონი]] თავის ჭამას ცივი დესერტების მირთმევით ამთავრებდა, მთის ყინულს უმატებდნენ ხილს. ამისმის დასამზადებლად იყენებდნენ ალპებიდან[[ალპები]]დან ჩამოტანილ ყინულს. სპეციალურად შენდებოდა ყინულის სარდაფები. სპარსი მოგზაური, ნასრი-ხოზრაუმხოზრაუმი, [[1040]] წელს ჩ.წ.ა. დაწერაწერდა, რომ კაეროს[[კაირო]]ს [[სულთანი|სულთანის]] სუფრაზე [[სირია|სირიის]] მთიანი რეგიონებიდან მოჰქონდათ თოვლი ცივი სასმელებისა და ნაყინის დასამზადებლად. მე-18[[XVIII საუკუნე|XVIII საუკუნის]] დასასრულს. ძველ [[რუსეთი|რუსეთში]] გაყინული რძე ითვლებოდაეროვნულ ნაციონალურ კერძად ითვლებოდა. წვრილად დაჭრილი გაყინული რძე სუფრას ამშვენებდა.

არსებობს ვერსია, რომ, [[სამხრეთ ევროპაშიევროპა]]ში ნაყინი პირველად შემოიტანა[[მარკო ნაყინიპოლო]]მ მარკო პოლომ,შემოიტანა მე-14[[XIV საუკუნეშისაუკუნე]]ში. მან აღწერა ნაყინი თავის სამოგზაურო ჩანაწერებში. არის ვერსიები რომ, მან ჩამოიტანა ეკზოტიკური ყინულოვანი დესერტი ჩინეთიდანაღწერა. თავიდან, ყინული ინახებოდა სპეციალურ დახურულ სივრცეში, მას მიართმევდნენ მეფის ოჯახს და რომის პაპს. პირველად ნაყინის დამზადება ევროპელი მზარეულებიდან იტალიელმა მზარეულებმა დაიწყეს. მათ გაყინული რგოლების ფორმა ჰქონდათ. ამ ნაყინის რეცეპტი, თანამედროვე რეცეპტთან მიახლოვებულია. პირველად დამზადებული იქნა სიცილიაზე[[სიცილია]]ზე.

პირველი თანამედროვე ნაყინის დამზადება, რომელიც ცნობილიაჩვენთვისაა ჩვენთვისცნობილი, [[რძე|რძის]], [[შაქარი|შაქრის]], შოკოლადის[[შოკოლადი]]ს, ვანილის[[ვანილი]]ს და სხვა პროდუქტების დანამატებით დამზადდა საფრანგეთის კაფე ”Tortoni”„Tortoni“-ში.

თანამედროვე დანადგარების გამოგონებამდე, ნაყინს მხოლოდ მაღალი ფენის წარმომადგენლები მიირთმევდნენ, განსაკუთრებულ წვეულებებზე. ნაყინის დამზადება იმ დროს ძალიან რთული იყო. დღევანდელ დღესდღეისათვის, ნაყინს ამზადებენ სპეციალურ ფრიზერებში (საყინულეებში), მისი წარმადობა 1-15 კგ საათამდე არისგრძელდება. უფრო დიდი რაოდენობით ნაყინის დამზადება შეიძლებაშესაძლებელია ყინულის კომბინატებში.