დაიბადა [[ლიკოპოლისი|ლიკოპოლისში]], ქვემო [[ეგვიპტე|ეგვიპტეში]]. ადრეული წლები გაატარა [[ალექსანდრია|ალექსანდრიაში]], თავის დროზე მეცნიერებისა და კულტურის ერთ–ერთერთ-ერთ უმსხვილეს ცენტრში. [[231]]/[[232]]–-[[242]] წლებში სწავლობდა ფილოსოფოს ამონიუს საკასთან (რომლის მოსწავლე ასევე იყო [[ორიგენი|ორიგენიც]], ქრისტიანული ეკლესიის ერთ–ერთი მასწავლებელი). [[242]] წელს, რათა გაცნობოდა ირანულ და [[ინდუიზმი|ინდურ]] ფილოსოფიას, იმპერატორ [[გორდიანე III]]–ს-ს ირანულ ლაშქრობაში გაჰყვა. [[243]]/[[244]] წელს დაბრუნდა რომში, სადაც დააარსა საკუთარი სკოლა და დაიწყო მასწავლებლობა. აქ შეიკრა მისი მიმდევრების წრე, რომელიც საზოგადოების სხვადასხვა ფენასა და ნაციონალობას აერთიანებდა. [[265]] წელს იმპერატორ გალიენის მფარველობის ქვეშ, წარუმატებელი აღმოჩნდა მცდელობა განეხორციელებინა პლატონის სახელმწიფოს იდეა –— დაეარსებინა ფოლოსოფოსების ქალაქი, პლატონოპოლისი, რომელიც რელიგიური აზროვნების ცენტრი იქნებოდა. [[259]]/[[260]] წელს, უკვე ხანდაზმულობაში დაიწყო თავისი სწავლებებისთვის წერილობითი ფორმის მიცემა. პლოტინუსის ფრაგმენტულ ჩანაწერებს პორფირიუსმა გაუკეთა რედაქტირება, თავი მოუყარა და გამოსცა. პორფირიუსმა ისინი ექვს ნაწილად დაყო, თითოეული დანაყოფი –— ათ ნაწილად (აქედან მოდის მოდის პლოტინუსის 54 ტრაქტატის სახელწოდებაც – ''ენეადები'', αἱ ''Ἐννεάδες'', ''ათიანები'').
