სეი სიონაგონი: განსხვავება გადახედვებს შორის

[[ფაილი:Hyakuninisshu 062.jpg|thumb|სეი სიონაგონი, ილუსტრაცია ჰიაკუნის გამოცემიდან (ედოს პერიოდი)]]

[[ფაილი:Sei Shonagon.jpg|thumb|სეი სიონაგონი, მხატვარი კიკუჩი იოსაი (1788–1878)]]

 

სეი სიონაგონის ნამდვილი სახელი უცნობია. ძველი იაპონური ტრადიციის მიხედვით სასახლის კართან დაახლოებულ დიდებულებს უწოდებდნენ სახელს, რომელიც მათი წარმომავლობისა და თანამდებობის კომბინაციას წარმოადგენდა. '''სეი''' (清) უნდა მომდინარეობდეს [[კიოჰარას ოჯახი]]დან, ხოლო '''სიონაგონი''' — საიმპერატორო კარზე თანამდებობის სახელიდან (清原). უცნობია მისი რომელი ნათესავიფლობდა ამ თანამდებობას. სავარაუდოდ მისი ნამდვილი სახელი უნდა იყოს '''კიოჰარა ნაგიკო''' (清原 諾子).

* ცნობილია, რომ სეი სიონაგონი დაპირისპირებული ყოფილა მწერალ სეფექალთან [[მურასაკი შიკიბუ]]სთან , რომელიც მსახურობდა დედოფალ [[შოში]]სთან. [[მურასაკი შიკიბუ]]ს კალამს ეკუთვნის „[[გენჯის ამბავი]]“ და „[[მურასაკი შიკიბუს დღიურები]]“, სადაც სეი სიონაგონის შესახებაც ვკითხულობთ.

* სეი სიონაგონის „სასთუმლის წიგნი“ გახდა ინგლისელი რეჟისორის [[პეტერ გრინევეი]]ს შთაგონების წყარო, რომელმაც [[1996]] წელს გადაიღო ფილმი [[სასთუმლის წიგნი]]. სეი სიონაგონის პროტოტიპის ნაგიკოს როლი შეასრულა [[ვივიან ვუ]]მ.

* სეი სიონაგონის ნაწარმოებს ქართველი მკითხველი იცნობს „'''მარტოობის ჟამს ჩანაწერების'''“ სახელით (რუსულიდან ქართულად თარგმნა ჯუმბერ თითმერიამ, «საბჭოთა საქართველო» [[1983]] წელი).