სიმონ ავალიანი
სიმონ ლუკას ძე ავალიანი (დ. 27 მარტი, 1881, ქუთაისი — გ. 12 აგვისტო, 1922, თბილისი) — ქართველი ისტორიკოსი.
| სიმონ ავალიანი | |
|---|---|
| დაბადების სახელი | სიმონ ლუკას ძე ავალიანი |
| დაბადების თარიღი |
27 მარტი, 1881 ქუთაისი |
| გარდაცვალების თარიღი |
12 აგვისტო, 1922 თბილისი |
| მოქალაქეობა | საქართველო |
| პროფესია | ისტორიკოსი |
ბიოგრაფია რედაქტირება
1904 წელს დაამთავრა ოდესის უნივერსიტეტის ისტორიულ-ფილოლოგიური ფაკულტეტი. 1909 წელს იყო ამავე უნივერსიტეტის პრივატ-დოცენტი, მაგრამ მალე დაითხოვეს, როგორც პოლიტიკურად არასაიმედო. 1909–1916 წლებში მასწავლებლობდა ოდესის კერძო სასწავლებელში და თანამშრომლობდა სხვადასხვა გამომცემლობებში.1916–1918 წლებში იყო პეტროგრადის უნივერსიტეტის პრივატ-დოცენტი, 1919 წლიდან თსუ-ს პროფესორი, 1919–1920 წლებში - ფინანსთა მინისტრის ამხანაგი დამოუკიდებელი საქართველოს პირველ მთავრობაში. საქართველოში საბჭოთა ხელისუფლების დამყარების შემდეგ მუშაობდა საგარეო ვაჭრობის კომისარიატში. 1921–1922 წლებში იყო თბილისის პოლიტექნიკური ინსტიტუტის დირექტორი. დაწერილი აქვს 50-მდე შრომა ამიერკავკასიის სოციალურ-ეკონომიკური ისტორიის საკითხებზე.
ქართულ ისტოგრაფიაში ერთ-ერთმა პირველმა შეისწავლა მეცნიერულად 1861 წლის საგლეხო რეფორმის ისტორია ამიერკავკასიაში. ავალიანის გამოკვლევებს დღესაც არ დაუკარგავს მეცნიერული ღირებულება. ავალიანმა თსუ-ში პირველმა წაიკითხა ლექციების კურსი: კოოპერაციის, დასავლეთ ევროპის ეკონომიკის ისტორიის, საქართველოსა და დასავლეთ ევროპაში მიწათმფლობელობის, საქართველოში აგრარული რეფორმის, XIX-XX საუკუნეებში საქართველოს ეკონომიკის ისტორიის, საქართველოს სამთამადნო მრეწველობის და სხვა საკითხებზე.
შრომები რედაქტირება
- Авалиани С. Земские соборы. 1910
- Авалиани С.А. Земские соборы. Литературная история земских соборов. Изд.2-е, испр. и доп. 1916
ლიტერატურა რედაქტირება
- ორჯონიკიძე ე., სიდამონიძე უ., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 1, თბ., 1975. — გვ. 114.