სეპუკუ
სეპუკუ (იაპ. 切腹, „მუცლის-ჭრა“) — იაპონური თვითმკვლელობის რიტუალია მუცლის გამოფატვრით. ასევე ცნობილია ტერმინით ჰარაკირი (腹切り) და იწერება სეპუკუს შებრუნებული კანჯით. ჰარაკირი იაპონურში უფრო სასაუბრო და ვულგარულ ფორმად ითვლება. სეპუკუს მეშვეობით თვითმკვლელობის პრაქტიკა ბატონის (იერარქიით მაღლა მდგომის) თანდასწრებით ცნობილია, როგორც ოიბარა (追腹 ან 追い腹); რიტუალი იგივეა.
სეპუკუ აღმოცენდა შუა საუკუნეებში სამურაებს შორის შინაბრძოლების დროს. ამ ფორმით თვითმკვლელობას მიმართავდნენ დამარცხებული ფეოდალები, რომლებიც სიკვდილს ამჯობინებდნენ ტყვეობას. დროთა განმავლობაში სეპუკუ ჩვეულებად იქცა. განარჩევდნენ ორი სახეობის ჰარაკირს: იძულებითს და ნებაყოფლობითს. იძულებითი 1500-იანი წლებიდან ითვლებოდა სამურაების პრივილეგიად, რაც ჯალათის ხელით დასჯის აცილების საშუალება იყო. ასეთ დროს დამნაშავეს დათქმულ დროსა და ადგილზე, მოხელეების თანდასწრებით უნდა შეესრულებინა რიტუალი.
სეპუკუს ცნობილი შემთხვევებირედაქტირება
- ოდა ნობუნაგა (1534–1582)
- ანამი კორეჩიკა (1887–1945)
- იუკიო მიშიმა (1925–1970)
იხილეთ აგრეთვერედაქტირება
ლიტერატურარედაქტირება
- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 11, თბ., 1987. — გვ. 601.
- Yamamoto Tsunetomo (1979). Hagakure: The Book of the Samurai. Charles E. Tuttle. ISBN 1-84483-594-4.
- Seward, Jack (1968). Hara-Kiri: Japanese Ritual Suicide. Charles E. Tuttle. ISBN 0-8048-0231-9.