სენგოკუს პერიოდი
სენგოკუს პერიოდი (იაპონ. 戦国時代, სენგოკუ ძიძაი — „მეომარი პროვინციების ეპოქა“, (სახელწოდება შეიცავს ბმულს ჩინეთში მეომარი სამეფოების პერიოდისადმი) — იაპონიის ისტორიის პერიოდი XV საუკუნის მეორე ნახევრიდან XVII საუკუნის დაწყებამდე. ეს პერიოდი დაიწყო ასიკაგას დინასტიის სიოგუნების მიერ ძალაუფლების დაკარგვის მომენტიდან, რამაც გამოიწვია სახელმწიფო მმართველობის დეცენტრალიზაცია და დასრულდა ტოკუგავას სიოგუნარის ჩამოყალიბებით (1603 წელი). [1]
პერიოდის ნიშნები არიან სიოგუნის მიერ პოლიტიკური ძალაუფლებისა და ავტორიტეტის დაკარგვა პოლიტიკურად აქტიური ბუსის თვალებში, რეგიონალური ავტონომიების შექმნა, და როგორც შედეგი, სხვადასხვა ინტენსიურობის „ომი ყველასი ყველას წინააღმდეგ“. უფრო დიდი და ძლევამოსილი სამურაული კლანები (ბუკე) ცდილობდნენ გაეძლიერებინათ საკუთარი სამთავროები.[1] უფრო მცირე სამთავროების შთანთქვით. ამის შედეგად დიდი კლანები უფრო ძლევამოსილნი ხდებოდნენ, ხოლო მცირენი - უფრო სუსტებოდნენ და ხშირად სულაც ქრებოდნენ. იმ დროის მრავალმა აზნაურმა ინტრიგებისა და ღალატის შედეგად ასევე შესძლეს საკუთარი კლანების დაფუძნება და იაპონიაში საკუთარი ძალაუფლების დამყარება. ამგვარ მთავრებს "სენგოკუ დაიმეს" (მეომარი თავადები) უწოდებდნენ.[1]
პერიოდის ცნობილი პიროვნებები
რედაქტირებადაიმე
რედაქტირებაიხილეთ აგრეთვე
რედაქტირებალიტერატურა
რედაქტირება- Hane, Mikiso (1992). Modern Japan: A Historical Survey. Westview Press.
- Hall, John Whitney (May 1961). „Foundations of The Modern Japanese Daimyo“. The Journal of Asian Studies. Association for Asian Studies. 20 (3): 317–329. doi:10.2307/2050818.
- Jansen, Marius B. (2000). The Making of Modern Japan. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 0674003349/ISBN 9780674003347.
- Lorimer, Michael James (2008). Sengokujidai: Autonomy, Division and Unity in Later Medieval Japan. London: Olympia Publishers. ISBN 1-905513-45-3.
რესურსებ ინტერნეტში
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 1.2 Japanist.uCoz.org. (2010 . მარტი . 24) სენგოკუს პერიოდი. ციტირების თარიღი: 2000-03-24.