რელიგია სამხრეთ კორეაში
რელიგია სამხრეთ კორეაში მრავალფეროვანია. სამხრეთ კორეელთა უმრავლესობა (56.1%, 2015 წლის ეროვნული აღწერის მონაცემებით) არარელიგიურია. ქრისტიანობა და ბუდიზმი დომინანტური რელიგიებია მათ შორის, ვინც ოფიციალურ რელიგიასთან არის დაკავშირებული. პროტესტანტიზმი წარმოადგენს მთლიანი მოსახლეობის 19,7%-ს, კორეული ბუდიზმი - 15,5% და კათოლიციზმი - (7,9%). სამხრეთ კორეელების მცირე პროცენტი (საერთო ჯამში 0,8%) სხვა რელიგიის წევრები არიან, მათ შორის არის ვონ ბუდიზმი, კონფუციანიზმი, ჩონდოიზმი, დაესუნ ჯინრიო, ისლამი, დაჯონგიზმი, ჯეუნგანიზმი და მართლმადიდებლური ქრისტიანობა . [1]
.jpg)
ბუდიზმი გავლენას ახდენდა ანტიკურ დროში და ქრისტიანობის გავლენა გაძლიერდა XVIII და XIX საუკუნეებში, [2] მაგრამ 2000 წლის შემდეგ გარკვეული შემცირება შეინიშნება ქრისტიანობის მიმდევართა რიცხვში. მშობლიური შამანური რელიგიები (ე.წ. სინდო ) პოპულარული რჩება და დიდ ნაწილს წარმოადგენს. მართლაც, 2012 წლის გამოკითხვის თანახმად, მოსახლეობის მხოლოდ 15% -მა განაცხადა, რომ ისინი არ არიან რელიგიურები „ათეიზმის“ გაგებით. 2015 წლის აღწერის თანახმად, ახალგაზრდებს შორის უფრო მეტია დაურწმუნებელი პირების წილი, დაახლოებით 20% 20 წლის ასაკში. [3]
კორეაში XX საუკუნის დასაწყისში ქრისტიანული რელიგია მყარად არსებობდა და აგრეთვე, მოსახლეობის აბსოლუტური უმრავლესობა მშობლიურ რელიგიას, სინდოს იცავდა . ამ უკანასკნელს არასოდეს ჰქონია ეროვნული რელიგიის სტატუსი, როგორც ჩინურ ხალხურ რელიგიას და იაპონიის შინტოიზმს. კორეული სინდოს ამ სისუსტემ ხელი შეუწყო ქრისტიანობის ადრეულ და საფუძვლიან გაძლიერებას. [4] მოსახლეობა ასევე მონაწილეობს კონფუციანიზაციის რიტუალებში და ატარებს წინაპრების კერძო თაყვანისცემას. [2] ორგანიზებული რელიგიები და ფილოსოფიები მმართველ ელიტებს ეკუთვნოდათ და ჩინეთის იმპერიის მხრიდან დიდხანს მფარველობამ აიძულა ეს ელიტები, მიეღოთ კონფუციანობა (ე.ი. კორეული კონფუციანიზმი ). კორეული ბუდიზმი, მიუხედავად ძველი მდიდარი ტრადიციისა, XX საუკუნის გარიჟრაჟზე პრაქტიკულად გადაშენდა, როგორც რელიგიური ინსტიტუტი, ჩოსონის სამეფოს ქვეშ 500 წლიანი აღკვეთის შემდეგ. [5] XIX საუკუნის ბოლო ათწლეულების განმავლობაში ჩოსონის დაცემასთან ერთად, კორეელებმა მიიღეს ქრისტიანობა, რადგან თავად მონარქია და ინტელექტუალები დასავლეთის მოდელებს ანიჭებდნენ უპირატესობას ქვეყნის მოდერნიზაციისთვის და კათოლიკე და პროტესტანტი მისიონერების მოღვაწეობას იწონებდნენ. [6] XX საუკუნის პირველ ნახევარში იაპონური კოლონიზაციის დროს კიდევ უფრო გაძლიერდა ქრისტიანობის იდენტიფიკაცია კორეულ ნაციონალიზმთან, [7] რადგან იაპონელები ცდილობდნენ მშობლიური სინდოს შერწყმას თავიანთ სახელმწიფო შინტოსთან .
1945 წლის შემდეგ, როდესაც კორეა გაიყო ორ სახელმწიფოდ , კომუნისტური ჩრდილოეთი და ანტიკომუნისტური სამხრეთი, კორეელი ქრისტიანული მოსახლეობის უმეტესობა, რომელიც მანამდე იყო ნახევარკუნძულის ჩრდილოეთ ნაწილში, [8] გაიქცა სამხრეთ კორეაში. [9] დადგენილია, რომ სამხრეთით მიგრირებული ქრისტიანები მილიონზე მეტი იყვნენ. [10] XX საუკუნის მეორე ნახევრის განმავლობაში სამხრეთ კორეის სახელმწიფომ მიიღო ზომები ადგილობრივი სინდოს შემდგომი მარგინალიზაციის მიზნით, ამავე დროს განმტკიცდა ქრისტიანობა და აღორძინდა ბუდიზმი. [11] მეცნიერთა აზრით, სამხრეთ კორეის აღწერილობები არ ითვლის მორწმუნეებს მკვიდრი სინდოდან და არ აფასებენ კორეული შამანიზმის სექტების მიმდევრების რაოდენობას. [12]
დამკვირვებლების აზრით, ზოგიერთი რელიგიის (კათოლიციზმი და ბუდიზმი) მკვეთრი შემცირება 2005 და 2015 წლების აღწერილობას შორის, გამოწვეულია კვლევის მეთოდოლოგიის ცვლილებით. მიუხედავად იმისა, რომ 2005 წლის აღწერა იყო მთელი მოსახლეობის ანალიზი („საერთო გამოკითხვა“) ტრადიციულად ფურცელზე დატანილი მონაცემების მეშვეობით, რომელიც შეავსო ყველა ოჯახმა, 2015 წლის აღწერა ძირითადად ჩატარდა ინტერნეტის საშუალებით და შემოიფარგლა სამხრეთ კორეის მოსახლეობის დაახლოებით 20% -ის ნიმუშით. ამტკიცებენ, რომ 2015 წლის აღწერაში ვერ მოხვდა სოფლის მოსახლეობა, რომელიც უფრო ბუდისტი და კათოლიკურია და ნაკლებად იყენებს ინტერნეტს. ხოლო უპირატესობა მიენიჭა პროტესტანტულ მოსახლეობას, რომელიც უფრო ქალაქშია განაწილებული და ინტერნეტს უფრო ადვილად იყენებს. როგორც ბუდისტმა, ისე კათოლიკურმა ჯგუფებმა გააკრიტიკეს 2015 წლის აღწერის შედეგები. [3]
დემოგრაფია
რედაქტირებარელიგიური კუთვნილება წლების მიხედვით (1950-2015)
რედაქტირება| წელი | ბუდიზმი | კათოლიციზმი | პროტესტანტიზმი | სხვა რელიგიები | არანაირი კავშირი | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| პროცენტი | ხალხი | პროცენტი | ხალხი | პროცენტი | ხალხი | პროცენტი | ხალხი | პროცენტი | ხალხი | |
| 1950 [13] | - | - | 1% | - | 3% | - | - | - | - | - |
| 1960 | 3% | - | 2% | - | 5% | - | - | - | - | - |
| 1970 | 15% | - | 3% | - | 7% | - | - | - | - | - |
| 1985 [14] | 19,2% | 8 059 624 | 4.6% | 1,865,397 | 16% | 6 489 282 | 2.1% | 788.993 | 57.4% | 23,216,356 |
| 1995 [15] | 23,2% | 10 321 012 | 6,6% | 2 950 730 | 19,7% | 8,760,336 | 1,2% | 565 746 | 49.3% | 21 953 315 |
| 2005 [16] | 22,8% | 10,726,463 | 10.9% | 5 146 147 | 18,3% | 8,616,438 | 1% | 481.718 | 46.9% | 21,865,160 |
| 2015 [1] | 15.5% | 7,619,332 | 7.9% | 3,890,311 | 19,7% | 9,675,761 | 0.8% | 368 270 | 56.1% | 27,498,715 |
| "-" ნიშნავს რომ მონაცემები არ არის ხელმისაწვდომი.
სხვა რელიგიებში შედის მოგებული ბუდიზმი, კონფუციანელობა, ჩონდოიზმი, დაესუნ ჯინრიო, დაეჯონგიზმი და ჯეუნგანიზმი . | ||||||||||
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 성, 연령 및 종교별 인구 - 시군구 ko (2015). ციტირების თარიღი: 2018-03-17
- ↑ 2.0 2.1 Pyong Gap Min, 2014.
- ↑ 3.0 3.1 Kim Han-soo, Shon Jin-seok. 신자 수, 개신교 1위… "종교 없다" 56%. The Chosunilbo, 20/12/2016. Retrieved 02/07/2017.
- ↑ Ogata, Mamoru Billy (1984). A Comparative Study of Church Growth in Korea and Japan: With Special Application to Japan. Fuller Theological Seminary. p. 32 ff.
- ↑ Joon-sik Choi, 2006. p. 15
- ↑ Grayson, 2002. pp. 155-187
- ↑ Grayson, 2002. pp. 158-161
- ↑ Grayson, 2002. p. 158, p. 162
- ↑ Grayson, 2002. p. 163
- ↑ Lankov, Andrei. The Real North Korea: Life and Politics in the Failed Stalinist Utopia. Oxford University Press, 2014. ISBN 0199390037. p. 9.
- ↑ Kendall, 2010. pp. 4-17
- ↑ Baker, 2008. pp. 4-5
- ↑ Pollack, Detlef; Rosta, Gergely (2018) Religion and Modernity: An International Comparison. Oxford University Press, გვ. 340. ISBN 978-0198801665.
- ↑ 시도/연령/성별 종교인구.
- ↑ 행정구역/성/연령별 종교인구.
- ↑ 성/연령/종교별 인구 - 시군구.