მოვლუდ სულეიმანლი
მევლუდ სულეიმან ოღლუ ბალაკიშიევი (აზერ. Mövlud Süleymanlı; დ. 18 მარტი, 1943, ყიზილ შაფაქი, კალინინოს რაიონი — გ. 21 თებერვალი, 2024, ბაქო) — აზერბაიჯანელი პროზაიკოსი, დრამატურგი, სცენარისტი, აზერბაიჯანის მწერალთა კავშირის წევრი (1980), ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე (2003), სახალხო მწერალი. აზერბაიჯანის „დიდებისა“ და „ღირსების“ ორდენების ლაურეატი.[1][2]
| მოვლუდ სულეიმანლი | |
|---|---|
| აზერ. Mövlud Süleyman oğlu Balakişiyev | |
| დაბადების თარიღი | 18 მარტი, 1943 |
| დაბადების ადგილი | ძიუნაშოღი |
| გარდაცვალების თარიღი | 21 თებერვალი, 2024 (80 წლის) |
| გარდაცვალების ადგილი | ბაქო |
| დასაფლავებულია | ქარქანჯი |
| საქმიანობა | მწერალი, დრამატურგი და სცენარისტი |
| ენა | აზერბაიჯანული ენა |
| მოქალაქეობა |
 სსრკ აზერბაიჯანი |
| ალმა-მატერი | ბდუ-ს ფილოლოგიის ფაკულტეტი |
| ჟანრი | პროზა, პიესა და ნოველა |
| ჯილდოები | აზერბაიჯანის სსრ-ის ხელევონების დამსახურებული მოღვაწე, Golden Pen Prize, დიდების ორდენი, People's Writer of Azerbaijan და ღირსების ორდენი |
ბიოგრაფია
რედაქტირებამევლუდ სულეიმანლი დაიბადა 1943 წლის 18 მარტს სომხეთის სსრ კალინინოს რაიონის სოფელ ყიზილ შაფაკში. მამამისი სულეიმანი მეორე მსოფლიო ომის მონზაწილე იყო და დაიღუპა ბერლინისთვის ბრძოლებში 1945 წლის 23 აპრილს. დედამისი ბაღდაგულ მაჰმუდ ყიზი წერდა ლექსებს. მოვლუდ სულეიმანლიმ დაამთავრა სოფელ ყიზილ შაფაქის 7-წლიანი სკოლა და მეზობელი სოფლის ილმეზლის საშუალო სკოლის მე-10 კლასი (1960 წ.). 1962 წელს ჩაირიცხა აზერბაიჯანის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ფილოლოგიურ ფაკულტეტზე 1967 წელს.
მოვლუდ სულეიმანლიმ, რომელიც ლიტერატურაში მოვიდა გასული საუკუნის 70-იან წლებში, თავისი შემოქმედება ლირიკული ლექსებით დაიწყო. სულეიმანლის პირველი პროზაული წიგნი სამოცდაათიანი წლების ბოლოს გამოიცა. 1970-იანი წლების მეორე ნახევარში ერთმანეთის მიყოლებით იბეჭდებოდა მწერლის მოთხრობები და ნარატივები.
1968 წელს მევლუდ სულეიმანლი აზერბაიჯანის სახელმწიფო რადიოში დასაქმდა, ჯერ რედაქტორად მუშაობდა გაზეთ „ახალგაზრდობის“, შემდეგ კი „ლიტერატურისა და ხელოვნების“ მთავარ რედაქტორად. 1992 წლის ბოლოს დაინიშნა აზერბაიჯანის სახელმწიფო ტელერადიო კომპანიის თავმჯდომარის მოადგილედ. ამ თანამდებობაზე მუშაობდა 17 წლის განმავლობაში (1992-2009). გარდა ამისა, 1976-1980 წლებში მუშაობდა ლიტერატურულ კინოსტუდიაში, მწერალთა კავშირის დაწესებულებაში, ჟურნალ „ულდუზში“ პროზის განყოფილების გამგედ, ხოლო 1980-1988 წლებში 1980-1988 წლებში. პროზის განყოფილება ჟურნალ „აზერბაიჯანში“.
1969 წლის ოქტომბერში მას პირველი საავტორო გადაცემა მიჰყავდა რადიოზე, რომელიც რადიოს ოქროს ფონდშიც შევიდა. გამომდინარე იქიდან, რომ გადაცემამ მრავალი წლის განმავლობაში მნიშვნელოვანი როლი ითამაშა აზერბაიჯანული ფოლკლორის, ეთნოგრაფიის, ენისა და ყოველდღიურობის პოპულარიზაციაში, იგი 1974 წელს აზერბაიჯანის ჟურნალისტთა კავშირის „ოქროს კალმის“ ჯილდოს ღირსად მიიჩნიეს. 1972 წელს ტელერადიო მაუწყებლობის კომიტეტმა გააგზავნა მოსკოვში სპეციალობის კურსებზე. 1974 წელს მიიღეს აზერბაიჯანის ჯაფარ ჯაბარლის სახელობის კინოსტუდიაში სცენარისტად.
მისი სცენარის საფუძველზე მოსკოვის სახელმწიფო კინემატოგრაფიის კომიტეტის დაკვეთით მხატვრული სატელევიზიო ფილმები „სიძის გატაცება“ და „ჩვენი ქოლგა ღრუბელია“. 1976 წელს სამუშაოდ მიიწვიეს აზერბაიჯანის მწერალთა კავშირში. 1974 წლიდან არის აზერბაიჯანის მწერალთა კავშირის წევრი. სუმეიმანლი საპრეზიდენტო პენსიასაც იღებს.
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ Azərbaycan Respublikası Mədəniyyət Nazirliyi. C. Cabbarlı adına "Azərbaycanfilm" kinostudiyası. Aydın Kazımzadə. Bizim "Azərbaycanfilm". 1923–2003-cü illər. Bakı: Mütərcim, 2004.- səh. 272–274.
- ↑ Vaqif Yusifli. Yetmişin gəlib çatdı, Mövlud.... Azərbaycan-dili. anl.az. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 9 yanvar 2017.