მირძა კემპე
მირძა კემპე (მოგვიანებით ნაიაკოვსკა[3]) (ლატვ. Mirdza Ķempe; დ. 9 თებერვალი, 1907 — გ. 12 აპრილი, 1974) — ლატვიელი პოეტი, მწერალი და მასწავლებელი.[4] ლატვიის სსრ-ის სახალხო პოეტი, (1967), ლატვიისა და სსრკ-ის სახელმწიფო პრემიების ლაურეატი (1967), შრომის წითელი დროშის ორდენის კავალერი (1961).
| მირძა კემპე | |
|---|---|
| ლატვ. Mirdza Ķempe | |
| დაბადების თარიღი | 27 იანვარი (9 თებერვალი), 1907[1] |
| დაბადების ადგილი | ლიეპაია[2] |
| გარდაცვალების თარიღი | 12 აპრილი, 1974[1] (67 წლის) |
| გარდაცვალების ადგილი | რიგა |
| დასაფლავებულია | Rainis Cemetery |
| საქმიანობა | ენათმეცნიერი, პოეტი, მთარგმნელი და მწერალი |
| ენა | ლატვიური ენა |
| მოქალაქეობა |
 რუსეთის იმპერია ლატვია სსრკ |
| ალმა-მატერი | ლატვიის უნივერსიტეტი |
| ჟანრი | პოემა და narrative poetry |
| ჯილდოები | სსრკ-ის სახელმწიფო პრემია და შრომის წითელი დროშის ორდენი |
| მეუღლე | ერიკს ადამსონსი |
ბიოგრაფია
რედაქტირებამირძა კემპე დაიბადა მუშათა კლასის ოჯახში, ლიეპაიაში (ლატვია). 1915-1919 წლებში სწავლობდა ლიეპაიას პირველ დაწყებით სკოლაში. 1925 წელს დაამთავრა ლიეპაიას პირველი საშუალო სკოლა. მისი პირველი ლექსი „Ne jums!“ გამოქვეყნდა გაზეთ „Kurzemes Vārds“-ში 1923 წელს. იმავე წელს თარგმნა პუშკინის „მოცარტი და სალიერი“ ლატვიურ ენაზე. 1927 წელს ჩაირიცხა ლატვიის უნივერსიტეტში, რიგაში. ფულის სიმცირის გამო მირძას მოუწია უნივერსიტეტის დატოვება და 1928 წელს მუშაობა დაიწყო რადიოში. 1931 წელს დაქორწინდა ერიქს ადამსონსზე.
მირძა კემპე თარგმნიდა ნამუშევრებს ინგლისური, რუსული, გერმანული, ესპანური და ფრანგული ენებიდან. მეორე მსოფლიო ომის დროს ევაკუირებული იქნა მოსკოვში. წერდა პიესებს, მინიატურებსა და ლექსებს.
მირძა კემპე გარდაიცვალა 1974 წლის 12 აპრილს რიგაში.
1989 წლის 9 თებერვალს ლიეპაიაში გაიხსნა მირძა კემპეს მონუმენტი (არქიტექტორი ლიგიტა ულმანე), მოგვიანებით — რიგაში.
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირება- ფსევდონიმების ენციკლოპედიური ლექსიკონი
- მირძა კემპე დაარქივებული 2016-03-04 საიტზე Wayback Machine. — Persons-info.com
სქოლიო
რედაქტირება- ↑ Кемпе Мирдза Яновна // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — Москва: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ Undīne Adamaite. (28 September 2011) Melodrāma par "nepareizu" dzīvi. Izrāde Īsie zibsnīgie mirkļi Latvian. Diena. ციტირების თარიღი: 1 April 2012.
- ↑ Sandra Vensko (2010), "Karalienes saimes galds", Liepājas Vēstules Nr. 3 (Kurzemes Vārds): pp. 30–33