ლოჯია

ლოჯია (იტალ. loggia) — შენობაში ამოყვანილი დახურული აივნის მაგვარი ოთახი; შენობის, სადგომის ნაწილი, რომელსაც ზოგჯერ გარეთა კედლის ნაცვლად აქვს ღია კოლონადა, პარაპეტი ან თაღი. ლოჯიას, ჩვეულებრივ, ოთხივე კედელი დახურული აქვს და ზომით საგრძნობლად განსხვავდება ერთმანეთისგან ბინის პროექტის და საერთო ფართობის მიხედვით.

რენესანსის დროინდელი სამსართულიანი შენობა პოზნანში თაღოვანი ლოჯიით

თანამედროვე სალაპარაკო ენაში სიტყვა ლოჯია გვხვდება დამახინჯებული ფორმით „ლოჯი“, ზოგჯერ კი მას აივანთანაც აიგივებენ.

ტერმინის განსაზღვრება პროექტირების თანამედროვე პრაქტიკაში

• კედლები ორი, სამი ან ოთხი მხრიდან;
• ზღუდე ღია მხრიდან;
• შიგნიდან კარიანი ფანჯრის ბლოკი, რომელიც შიდა ოთახს ესაზღვრება.

ღია ლოჯია შეიძლება იყოს შემინული. ჩვეულებრივ, ლოჯიის ფართობი ნაკარნახევია იმ ოთახის კვადრატულობით, რომლის განათებაზეც არის პასუხისმგებელი.

აივნის ტიპის ლოჯიებში ცენტრალური გათბობის ბატარეები არ გვხვდება, განსაკუთრებით კი თუ ლოჯია ერკერული ტიპისაა და შენობის საერთო ფასადიდან გამოწეულია.

გავრცელება

ლოჯია ფართოდ არის გავრცელებული საბჭოურ არქიტექტურაში, განსაკუთრებით კი შუააზიურ და კავკასიურ მრავალსართულიან კორპუსებში. სსრკ-ის ჩრდილო და აღმოსავლეთ ტერიტორიებზე მეტწილად ლოჯიები შემინულია ან არ გვხვდება, რადგან გაუთბობლად ზამთრის პერიოდში ასეთ ოთახში ყოფნა მოუხერხებელია. საქართველოს კლიმატური პირობებიდან გამომდინარე კი ლოჯია აქტიურად გამოიყენება (ფართობის მიხედვით) როგორც დამხმარე, საძინებელი, სასადილო ოთახი ან სამუშაო კაბინეტი.

იხილეთ აგრეთვე

• აივანი;
• ლოჟა (თეატრი);

ლიტერატურა

• უცხო სიტყვათა ლექსიკონი, გვ. 285. 1989 წ.
• СНиП 31-01-2003. Здания жилые многоквартирные.