ვახტანგ კოტეტიშვილი
ვახტანგ კოტეტიშვილი (დ. 24 ოქტომბერი, 1893, დიდი თონეთი, ახლანდ. თეთრიწყაროს მუნიციპალიტეტი, — გ. 17 იანვარი, 1937) — ქართველი ლიტერატურათმცოდნე, კრიტიკოსი, ფოლკლორისტი, მოქანდაკე, ხელოვნებათმცოდნე.
| ვახტანგ კოტეტიშვილი | |
|---|---|
| დაბადების თარიღი | 1893 |
| გარდაცვალების თარიღი | 1937 |
| მოქალაქეობა | საქართველო |
| პროფესია | ლიტერატურათმცოდნე, კრიტიკოსი, ფოლკლორისტი, მოქანდაკე, ხელოვნებათმცოდნე. |
ბიოგრაფია
რედაქტირება1911 წელს დაამთავრა თბილისის სასულიერო სემინარია, 1911-1914 წლებში სწავლობდა პეტერბურგის ფსიქო-ნევროლოგიური ინსტიტუტის პედაგოგიურ ფაკულტეტზე. 1918 წელს დაასრულა დერპტის უნივერსიტეტის ისტორიულ-ფილოლოგიური ფაკულტეტი; იქვე დაიწყო პედაგოგიური მოღვაწეობა. 1919-1926 წლებში მასწავლებლად მუშაობდა თბილისის სკოლებშიც. 1926 წელს მიიწვიეს თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, სადაც კითხულობდა ჯერ ფოლკლორის, 1929 წლიდან კი - მისივე ინიციატივით შემოღებულ პოეტიკის კურსს. 1922-1929 წლებში სწავლობდა თბილისის სამხედრო აკადემიაში, იაკობ ნიკოლაძის ჯგუფში; 1928 წლიდან იქვე კითხულობდა ქანდაკების თეორიისა და ისტორიის კურსს. იყო გაზეთ „ქართული სიტყვის“ რედაქტორი.
შემოქმედება
რედაქტირებავახტანგ კოტეტიშვილის პირველი წერილი „საზოგადოებრივი მოტივები არჩილ მეფისა და დ. გურამიშვილის შემოქმედებაში“ 1912 წელს გაზეთ „სახალხო გაზეთში“ დაიბეჭდა. 1918 წელს ცალკე წიგნად გამოსცა შიო არაგვისპირელის შემოქმედების მიმოხილვა, 1921 წელს – „უოლტ უიტმენი პროლეტარიატის პოეტი“, 1925 წელს – „ალ. ყაზბეგი და მისი ავტორობის საკითხი“. მან პირველმა შექმნა XIX საუკუნის ქართული ლიტერატურის ისტორიის კურსი.
კოტეტიშვილი ქართული ფოლკლორისტიკის ერთ-ერთ ფუძემდებლად ითვლება. მან ჩაუყარა საფუძველი საქართველოში მეცნიერულ-ფოლკლორულ ექსპედიციას. 1934 წელს გამოსცა „ხალხური პოეზიის“ პირველი ტომი.[1]