ძიგორო კანო

ჯიგორო კანო (იაპონ. 嘉納 治五郎; დ. 28 ოქტომბერი, 1860 — გ. 4 მაისი, 1938) — ძიუდოს დამფუძნებელი. ძიუდო პირველი იაპონური ორთაბრძოლის სახეობა იყო, რომელმაც საერთაშორისო აღიარება მოიპოვა, და პირველი, რომელიც ოფიციალური ოლიმპიური სპორტი გახდა. პედაგოგიურ ინოვაციებს შორის, რომელსაც კანოს მიაკუთვნებენ, იყო შავ-თეთრი ქამრების გამოყენება, დანების რანგების შემოღება ამ სტილის ორთაბრძოლის წევრთა შორის შედარებითი რანგის საჩვენებლად.

ჯიგორო კანო - ძიუდოს ფუძემდებელი

კანო პროფესიული კარიერის განმავლობაში პედაგოგი იყო. მის მნიშვნელოვან პოსტებს შორის იყო განათლების სამინისტროს დაწყებითი განათლების დირექტორი 1898-1901 წლებში, ტოკიოს მაღალი ნორმალური სკოლის პრეზიდენტი 1901-1920 წლებში. მას გადამწყვეტი როლი მიუძღვის ძიუდოსა და კენდოს იაპონური საზოგადოებრივი სკოლების პროგრამაში შეყვანაში 1910-იანებში.

კენო ასევე საერთაშორისო სპორტის პიონერი იყო. ის იყო პირველი აზიელი წევრი საერთაშორისო ოლიმპიურ კომიტეტში (1909-1938 წწ.); ოფიციალურად წარმოადგენდა რა იაპონიას თითქმის ყველა ოლიმპიურ თამაშებზე 1912-36 წლებში; და წამყვანი ლობისტი იყო იაპონიის 1940 წლის ილიმპიურ თამაშების გამართვის ადგილის შერჩევის კონკურსში.