ივანე ლოლაშვილი

სხვა მნიშვნელობებისთვის იხილეთ ლოლაშვილი.

ივანე ალექსანდრეს ძე ლოლაშვილი (დ. 26 დეკემბერი, 1918, სიღნაღი, რუსეთის იმპერია — გ. 20 მაისი, 1984, თბილისი, საქართველოს სსრ) — ქართველი ლიტერატურათმცოდნე, ფილოლოგიის მეცნიერებათა დოქტორი (1967), პროფესორი (1973).

ბიოგრაფია

1972 წლიდან იყო შოთა რუსთაველის სახელობის ქართული ლიტერატურის ისტორიის ინსტიტუტის ძველი ქართული ლიტერატურის განყოფილების ხელმძღვანელი. იკვლევდა V-XVIII საუკუნეების ქართული ლიტერატურისა და ფილოსოფიის აზრის ისტორიულ საკითხებს. ლოლაშვილის ძირითადი ნაშრომებია „რუსთაველი და თამარის ისტორიკოსთა ვინაობის პრობლემა“ (1961); „ძველი ქართველი მეხოტბენი“ (I–II, 1957–64); „არეოპაგიტიკის პრობლემები“ (1972); „ფსევდოდიონისესა და პეტრე იბერიელის იდენტურობის პრობლემა ქართულ და ევროპულ მეცნიერებაში“ (1973); „არსენ იყალთოელი“ (1978). „თამარ მეფის აკლდამა გელათში“ (1971) და სხვ. 1968 წელს გამოსცა იოანე პეტრიწის „სათნოებათა კიბე“ ვრცელი გამოკვლევითა და კომენტარებით.

ლიტერატურა

კუტიბაშვილი ზ., ივანე ლოლაშვილი, თბ., 1992.

რესურსები ინტერნეტში

ლოლაშვილი ივანე ალექსანდრეს ძე^{[მკვდარი ბმული]}