ენვერ ისმაილოვი
ენვერ ალეკბერ ოღლუ ისმაილოვი (აზერ. Enver Alekber oglu Ismayilov; დ. 10 აპრილი , 1916 , ტფილისი — გ. 25 აპრილი , 1988 , ბაქო ) — აზერბაიჯანელი და საბჭოთა არქიტექტორი, სახელმწიფო მოღვაწე. აზერბაიჯანის სსრ დამსახურებული ინჟინერი (1962). სსრკ არქიტექტორთა კავშირის გამგეობის წევრი. შრომის წითელი დროშის ორდენის კავალერი (1966), სსრკ მინისტრთა საბჭოს პრემიის ლაურეატი (1972).
| ენვერ ისმაილოვი | |
|---|---|
| დაბადების თარიღი |
10 აპრილი 1916 თბილისი, ტფილისის გუბერნია, რუსეთის იმპერია |
| გაუჩინარდა |
25 აპრილი 1988 ბაქო, აზერბაიჯანის სსრ, სსრკ |
ბიოგრაფია
რედაქტირებადაიბადა 1916 წლის 10 აპრილს ქალაქ ტფილისში. 1928-1933 წლებში სწავლობდა ნარიმანოვის სახელობის ტექნიკურ სასწავლებელში (ბაქო). მოგვიანებით სწავლა განაგრძო აზერბაიჯანის სახელობის ინდუსტრიული ინსტიტუტის არქიტექტურისა და სამშენებლო ფაკულტეტზე. მან კარიერა აზგოსპროექტის დიზაინის ინსტიტუტში დაიწყო, როგორც არქიტექტორმა. კარიერის კიბეზე სწრაფად ასვლისას, რამდენიმე წელიწადში დაიკავა ინსტიტუტის განყოფილების ხელმძღვანელის თანამდებობა.[1]
1942 - 1944 წლებში - საბინაო და კომუნალური მომსახურების სახალხო კომისარიატის განყოფილების გამგე.
აზგოსპროექტში დაბრუნების შემდეგ, 1951 წელს დაინიშნა დიზაინის ინსტიტუტის ხელმძღვანელად.
1951 წლიდან 1953 წლამდე - ასსრ მინისტრთა საბჭოსთან არსებული არქიტექტურული საქმეთა დეპარტამენტის უფროსი.[1]
მცირე ხნით მუშაობდა აზერბაიჯანის სსრ საბინაო და კომუნალური მომსახურების მინისტრის მოადგილედ. 1953 წლის 1 დეკემბრიდან 1955 წლის 14 ოქტომბრამდე მუშაობდა ასსრ მინისტრთა საბჭოსთან არსებულ არქიტექტურულ საქმეთა დეპარტამენტში ხელმძღვანელ თანამდებობებზე.
1955 წლის ოქტომბრიდან 1957 წლის ივნისამდე მუშაობდა ასსრ მინისტრთა საბჭოსთან არსებული სამშენებლო და არქიტექტურის სახელმწიფო კომიტეტის თავმჯდომარის მოადგილედ. 1957 წლის ივნისიდან 1958 წლის იანვრამდე მუშაობდა ასსრ-ს მშენებლობის მინისტრის მოადგილედ.[1]
1958 წლის 16 იანვრიდან სიცოცხლის ბოლო დღეებამდე მუშაობდა აზერბაიჯანის სსრკ სამშენებლო საქმეთა სახელმწიფო კომიტეტის თავმჯდომარის პირველ მოადგილედ. მრავალი ნაშრომის ავტორი ბაქოსა და აზერბაიჯანის სხვა ქალაქებში.[1]
რესურსები ინტერნეტში
რედაქტირებასქოლიო
რედაქტირება- ↑ 1.0 1.1 1.2 1.3 Müsəddin Namazov, Elçin Əliyev. Ənvər Ələkbər oğlu İsmayılov // Azərdövlətlayihə. Bakı: Şərq-Qərb. 2015. S. 40–42. ISBN 978-9952-8280-3-0.