ელექტროტევადობა

ელექტროტევადობა, ელექტრული ტევადობა (აღნიშვნა: $C$) — ფიზიკური სიდიდე, რომელიც ასახავს გამტარის ან გამტართა სისტემის ელექტრულ მახასიათებელს. განმხოლოებული გამტარის ელექტროტევადობა ეწოდება მასზე მოთავსებული $q$ მუხტის ფარდობას მის $\varphi$ პოტენციალთან:

$C={\frac {q}{\varphi }}$.

რაც მეტია C, მით უფრო მეტია მუხტი მოცემული $\varphi$-ს დროს (უსასრულობაზე ათვლილი ნულოვანი დონიდან) და შესაბამისად გამტარს უფრო მეტი ენერგიის დაგროვება შეუძლია.

ელექტროტევადობის საზომი ერთეულებია:

• ერთეულთა SI სისტემაში — ფარადა (ფ);
• ერთეულთა CGS სისტემაში — სანტიმეტრი (სმ).

$1{\text{ფ}}=9\cdot 10^{11}{\text{სმ}}$.

სფერული გამტარის ელექტროტევადობა მისი რადიუსის ტოლია. კონდენსატორის ტევადობა ანუ მისი შემონაფენების ურთიერთტევადობა განისაზღვრება როგორც

$C={\frac {q}{\varphi _{1}-\varphi _{2}}}$,

სადაც $q$ კონდენსატორის მუხტია (ერთ-ერთი შემონაფენის მუხტის აბსოლუტური მნიშვნელობა), ხოლო $\varphi _{1}$ და $\varphi _{2}$ შემონაფენების პოტენციალებია.

ლიტერატურა

• ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 4, თბ., 1979. — გვ. 115.