გიორგი გოზალიშვილი

გიორგი კონსტანტინეს ძე გოზალიშვილი (დ. 15 ნოემბერი, 1900, სიღნაღის რაიონი, სოფელი ბოდბისხევი — გ. 30 ივლისი, 1988, თბილისი) — ქართველი ისტორიკოსი, ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორი (1931), პროფესორი (1936).

ბიოგრაფია

1927 წელს დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სიბრძნისმეტყველების ფაკულტეტი ისტორიის განხრით. 1930 წლიდან მუშაობდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში; 1943-1947 წლებში იყო ამავე უნივერსიტეტის ისტორიის და ფილოლოგიის გაერთიანებული ფაკულტეტის დეკანი, იმავდროულად განაგებდა ძველი ისტორიის და ბიზანტიოლოგიის კათედრებს; 1930-1954 წლებში მუშაობდა სხვადასხვა პედაგოგიურ ინსტიტუტში; იკვლევდა ბიზანტია-საქართველოს ურთიერთობის საკითხებს, ტრაპიზონის იმპერიის ისტორიის ცალკეულ მომენტებს, პონტო-კაპადოკიაში მოსახლე ქართველი ტომების ეთნოგენეზის პრობლემებს და მათ წვლილს ბიზანტიის ისტორიაში; მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯილდოები.

1962 წელს მიანიჭეს საქართველოს მეცნიერებიათა დამსახურებული მოღვაწის წოდება.

ბიბლიოგრაფია

• 1832 წლის შეთქმულება, ტ. 1–3, თბ., 1935–76;
• ძველი ისტორიის ქრესტომათია, ტ. 1–2, თბ., 1951–58;
• ჯვაროსანთა IV ლაშქრობა და ბიზანტია, «თსუ შრომები», 1960, ტ. 87;
• მითრიდატე პონტოელი, გამოც. მე-2, თბ., 1965;
• ორი ეტიუდი პონტოსა და კაპადოკიის წარსულიდან, თბ., 1965 (იგივე რუსულად, 1967);
• ქართლის მოქცევის პრობლემა და ბაკური, თბ., 1974.

ლიტერატურა

• ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 2, თბ., 2012. — გვ. 77-78.

რესურსები ინტერნეტში

• გიორგი გოზალიშვილი — ბიოგრაფიული ლექსიკონი — საქართველოს პარლამენტის ეროვნული ბიბლიოთეკა