ბაქო-ბათუმის ნავთობსადენი

ბაქო-ბათუმის ნავთობსადენი აშენდა 1928-1930 წლებში. მისი მთავარი მიზანი იყო ნავთობის გადატანა ბაქოს ნავთობის წარმოების ზონიდან შავი ზღვის სანაპირომდე ბათუმის პორტამდე. ნავთობსადენის განვითარებისა და მშენებლობის ტექნიკურ მენეჯმენტს ახორციელებდა სსრკ სახელმწიფო დაგეგმარების კომიტეტის საექსპერტო-ტექნიკური კომისია. ხელმძღვანელი იყო აკადემიკოსი ვ.გ.შუხოვი. პროექტის ავტორი და მთავარი სამშენებლო მენეჯერი იყო ინჟინერი ა.ბულგაკოვი[1].

ნავთობსადენის მშენებლობის იდეა წამოაყენა დიმიტრი მენდელეევმა 1880 წელს. ბაქო-ბათუმის ნავთობსადენის პირველი პროექტი შეიმუშავა ვ.შუხოვმა ჯერ კიდევ 1884 წელს. მოგვიანებით, მის საფუძველზე, შეიქმნა უფრო მცირე დიამეტრის ნავთის მილსადენი, რომელიც აშენდა 1897-1907 წლებში ბაქო-ბათუმის რკინიგზის გასწვრივ[2].

1943 წელს, გერმანული ჯარების გარღვევის საფრთხის გამო, ბაქო-ბათუმის ნავთობსადენი დაიშალა და მისი მილები გამოიყენეს ასტრახან-სარატოვის პროდუქციის მილსადენის ასაგებად. ომისშემდგომ წლებში ნავთობსადენი აღადგინეს.

სსრკ-ს დაშლის შემდეგ ნავთობსადენი შეიცვალა ბაქო-თბილისი-ჯეიჰანის ნავთობსადენის მონაკვეთით და ბაქო-სუფსის ნავთობსადენით, რომლებიც აშენდა ძველი საბჭოთა ბაქო-ბათუმის მილსადენის კომპონენტებისა და ინფრასტრუქტურის გამოყენებით[3].