აღთქმა

აღთქმა — დაპირება, პირობა, სიტყვის მიცემა. რელიგიური აღთქმა გულისხმობს:

• ღვთისა ან „წმინდანისადმი“ (ღვთისმშობელი, მთავარანგელოზი, წმ. გიორგი და ა. შ.) პირობის მიცემას ნაკისრი „საღმრთო“ ვალდებულების (ლოცვა, მსხვერპლის შეწირვა, სანთელ-საკმევლის მირთმევა და მისთანა) შესრულებას.

• „ღვთის სიტყვას“ ადამიანთადმი, მის დარიგებას და პირობას, რომელიც, მონოთეისტების აზრით, უნაკლოდ და სრულად არის გადმოცემული „წმინდა წიგნებში“ (ძველი აღთქმა, ახალი აღთქმა, ყურანი, ბუდისტური წიგნები და სხვა).

ლიტერატურა

• სოხაძე ა., ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 50.