არაბული ციფრები — ტრადიციული კრებულის სახელწოდება შემდგარი ათი ნიშნისგან: 0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9; ახლა გამოიყენება მრავალ ქვეყანაში რიცხვების დასაწერად.

არაბული ციფრები(ფონტი Sans-Serif)
 
არაბული დამწერლობის ვარიანტიც არსებობს. ციფრების 4,5 და 6 ორი ვარიანტი არსებობს. მარცხინად - არაბული, მარჯვნიდან სპარსული.
 
არაბული რიცხვების მოხაზულობის წარმოქმნის ერთ-ერთი ლეგენდის თანახმად, ციფრის რიცხობრივი მნიშვნელობა შეესაბამება კუთხეების რაოდენობას[1].

არაბული ციფრები ინდოეთში გაჩნდა სავარაუდოდ V საუკუნეში. იმავე დროს გაჩნდა ციფრი „ნულის“ ფორმალიზება და ახსნა. ტრადიციული არაბული ციფრები არის ინდური ციფრების სახეცვლილი ვარიანიტი, რომელიც არაბულ დამწერლობაში გამოიყენება.

ინდური სისტემით წერის ფართოდ გავრცელებას მაჰმადიანი მეცნიერი ალ-ხორეზმი ეწეოდა, მსოფლიოში ცნობილი წიგნის „ქითაბ ალ-ჯაბრ ვალ-მუკაბარას“ ავტორი.

არაბული ციფრები ევროპელებისთვის X—XIII საუკუნეებში გახდა ცნობილი.

თანამედროვე არაბული ციფრები 0 1 2 3 4 5 6 7 8 9
ტრადიციული არაბული ციფრები, რომლებსაც იყენებენ არაბულ სამყაროში ٠ ١ ٢ ٣ ٤ ٥ ٦ ٧ ٨ ٩
სპარსული ციფრები ۰ ۱ ۲ ۳ ۴ ۵ ۶ ۷ ۸ ۹
დევანაგარის დამწერლობით
გუჯარათული დამწერლობით
გურმუქხის დამწერლობით
ლიმბუს დამწელობით
ბენგალური დამწერლობით
ორიას დამწერლობით
ტელუგუს დამწერლობით
კანადას დამწერლობით
მალაიალამის დამწერლობით
ტამილური დამწერლობით
ტიბეტური დამწერლობით
ბირმანული დამწერლობით
ტაიური დამწერლობით
კჰმერული დამწერლობით
ლაოსური დამწერლობით

იხილეთ აგრეთვე

რედაქტირება
  1. Florian Cajori, A History of Mathematical Notations, Cosimo, Inc.. — გვ. 64-66, ISBN 9781602066847.