ვიკიპედია

ანდრეი პავლინოვი

ანდრეი მიხეილის ძე პავლინოვი (რუს. Андрей Михайлович Павлинов; დ. 10 (22) ოქტომბერი, 1852, ირკუტსკი — გ. 13 (25) ნოემბერი, 1897, მოსკოვი) — რუსი არქიტექტორი, არქეოლოგი, რესტავრატორი, არქიტექტურის ისტორიკოსი, იარაღის პალატის მცველი, რუსეთის სამხატვრო საიმპერატორო აკადემიის აკადემიკოსი.

ანდრეი პავლინოვი
დაიბადა 10 (22) ოქტომბერი, 1852
დაბადების ადგილი ირკუტსკი
გარდაიცვალა 13 (25) ნოემბერი, 1897 (45 წლის)
გარდაცვალების ადგილი მოსკოვი

ბიოგრაფია რედაქტირება

ანდრეი მიხეილის ძე პავლინოვი დაიბადა 1852 წლის 10 (22) ოქტომბერს, ირკუტსკში, ჩინოვნიკის ოჯახში. მე-3 კლასამდე სწავლობდა ირკუტსკის გიმნაზიაში; საშუალო განათლების დამთავრების ადგილი უცნობია.

სწავლობდა მოსკოვის საიმპერატორო ტექნიკურ სასწავლებელში და 1873 წელს დაიწყო პეტერბურგის მხატვრობის სკოლაში სწავლა სამხატვრო აკადემიაში, შემდეგ სწავლობდა აკადემიაში, სადაც 1875 და 1876 წლებში მიიღო ვერცხლის მედლები; 1877 წელს — არქიტექტურის მე-3 ხარისხის მხატვრის წოდება, „ხის ლუთერანული ეკლესიის პროექტისთვის“ და 1878 წელს მე-2 ხარისხის მხატვრის წოდება „საწარმოო მუზეუმის პროექტისთვის ხატვის სკოლაში“; 1879 წელს მიიღო არქიტექტურის კლასის მხატვრის წოდება 1-ლი ხარისხის „ინვალიდთა სახლის პროექტისთვის“.

1879 წელს აკადემიის დამთავრების შემდეგ იგი გაგზავნილ იქნა რუსეთის სამხატვრო აკადემიის მიერ ძველი რუსული ხელოვნების შესახებ მასალების შესაგროვებლად (1880–1881). მოგზაურობის დროს მან დაათვალიერა კრემლები და ტაძრები რუსეთის ბევრ უძველეს ქალაქში, უძველესი მონასტრები; ჩაიხატა უძველესი მონასტრები და სხვადასხვა პროვინციის ჭურჭელი; ძველი რუსული ხუროთმოძღვრების ძეგლების შესწავლისას მან დაწერა არაერთი ნარკვევი მათზე. 1882 წლიდან — წევრ-კორესპოდენტი, ხოლო 1885 წლიდან — მოსკოვის არქეოლოგიური საზოგადოების ნამდვილი წევრი.

1883 წლის 6 მარტს ჩერნიგოვის ფერისცვალების ტაძრის აღდგენის პროექტისთვის მან მიიღო არქიტექტურის აკადემიკოსის წოდება. იგი ხელმძღვანელობდა კოლომნას კრემლის რესტავრაციას, დაასრულა პსკოვის მიროჟსკის მონასტრის საკათედრო ტაძრის, პოლოცკის წმინდა სოფიას ტაძრის, ვლადიმირის მიძინების ტაძრის, მოსკოვის კრემლის ეკლესიებისა და ტაძრების აღდგენის პროექტები.

1888 წლიდან მსახურობდა მცველად, შემდეგ იარაღის პალატის განყოფილების უფროსად. 1888 წელს ფოტოგრაფ ი. ბარშჩევსკისთან ერთად არქეოლოგიური ექსპედიციის მისიით იმყოფებოდა კავკასიაში.

მონაწილეობდა კრემლში ალექსანდრე II-ის ძეგლის დიზაინის კონკურსებში, მოსკოვის საქალაქო სათათბიროს შენობაში და სხვა.

ავტორია პირველი პროფესიული კურსის „რუსული არქიტექტურის ისტორია“ (1894). ეს ნამუშევარი წარდგენილი იყო უვაროვის 37-ე პრემიაზე. მისმა მიმომხილველმა ნ.ვ. სულთანოვმა გააკრიტიკა ავტორის რუსული არქიტექტურის ახალი დაყოფა ისტორიულ პერიოდებად ზოგადად მიღებულის ნაცვლად, ხოლო დადებითად აღნიშნა პავლინოვის სხვა ნაშრომი, „იაროსლავისა და როსტოვის სიძველენი“ (1892). ამ მოსაზრებებიდან გამომდინარე, მეცნიერებათა აკადემიამ გადაწყვიტა პავლინოვის ნამუშევრები დაგვირგვინებულიყო საპატიო რეცენზიით. პავლინოვის შრომები დადებითად აღინიშნა ვ. სტასოვის მიერაც.

ა. პავლინოვი გარდაიცვალა 1897 წლის 13 (25) ნოემბერს მოსკოვში; დაკრძალულია პიატნიცკოეს სასაფლაოზე.

ბიბლიოგრაფია რედაქტირება

  • О древних церковных сооружениях (1886)
  • О плане истории архитектуры в России : По поводу сообщ. П. Н. Петрова в С.-Петерб. о-ве архитекторов 18 янв. 1886 г. / [А. Павлинов]. — [Санкт-Петербург] : тип. М. М. Стасюлевича, ценз. 1886. — 14 стб. : ил.
  • Доисторическая пора искусства на почве России (1887);
  • Древние храмы в Витебске и Польше и деревянные церкви в Витебской губернии // Вестник изящных искусств. — თარგი:СПб.: 1887.
  • Архитектура в России. Домонгольский период (1888);
  • Реставрация древней крепости в г. Коломне (1889);
  • Спасо-Мирожский монастырь в г. Пскове. — [Москва] : тип. А. И. Мамонтова и К°, [1889]. — 10 с. : ил.
  • Древности ярославские и ростовские. — Москва : тип. Э. Лисснера и Ю. Романа, 1892. — [2], 40 с., 24 л. ил.
  • «Материалы по археологии Кавказа». — 1893, в. 3
  • История русской архитектуры. — Москва : типо-лит. т-ва И.Н. Кушнерев и К°, 1894. — [8], 264 с.
    • Москва : URSS, 2015. — 267 с. : ил. — (Из истории архитектурной мысли). — ISBN 978-5-9710-2065-3.
    • Москва : Бином. Лаборатория знаний, 2020. — 255 с.: ил., цв. ил. — (История России). — ISBN 978-5-9963-5788-8. — 1000 экз.
    • Москва : ОЛМА : Просвещение-Союз, 2023. — 205, [2] с. : ил., цв. ил. — (История России). — ISBN 978-5-00185-337-4. — 600 экз.
  • Древние храмы Витебска и Полоцка; Деревянные церкви в г. Витебске // Труды IX археологического съезда в Вильне 1893 г. / [Соч.] А. М. Павлинова. — [Москва] : тип. Э. Лисснера и Ю. Романа, [1895]. — 26 с. : ил.
  • Московский Успенский собор. — Москва : т-во тип. А. И. Мамонтова, 1895. — 11 с. : ил.

ლიტერატურა რედაქტირება

  • Зодчие Москвы времени эклектики, модерна и неоклассицизма (1830-е — 1917 годы): илл. биогр. словарь / Гос. науч.-исслед. музей архитектуры им. А. В. Щусева и др. — М.: КРАБиК, 1998. — С. 193. — 320 с. — ISBN 5-900395-17-0.
  • Павлинов, Андрей Михайлович // Словарь русских художников. — Сост. Н. П. Собко. — Т. 3. — Вып. 1. — СПб., 1899. — Стлб. 1—5.
  • С. Н. Кондаков. Юбилейный справочник Императорской Академии художеств. 1764-1914. — СПб.: Товарищество Р. Голике и А. Вильборг, 1915. — Т. 2 (Часть биографическая). — С. 368. — 459 с.
  • Павлинов Андрей Михайлович / Павлинов П. С. // Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов. — М. : Большая российская энциклопедия, 2004—2017.

რესურსები ინტერნეტში რედაქტირება

მოძიებულია „https://ka.wikipedia.org/w/index.php?title=ანდრეი_პავლინოვი&oldid=4633985“-დან