ნამუშევრის გაზიარება – ნამუშევრის კოპირება, გავრცელება და გადაცემა.
შექმნათ დაფუძნებულები – ნამუშევრის შესწორება
შემდეგი პირობებით:
მოხსენიება – თქვენ უნდა მიუთითოთ წყაროს შემქმნელი იმ გზით, რომელიც დანიშნა ავტორმა ან საავტორო უფლებების მფლობელმა. მაგრამ არა ისე, თითქოს წყაროს ავტორი მხარს გიჭერთ თქვენ ან დაუჭირა თქვენს მიერ შექმნილ ნაწარმოებს.
გავრცელება იგივე პირობებეით – თუ თქვენ ცვლით, ან ქმნით ახალ ნაშრომს ამ ნამუშევრის გამოყენებთ, თქვენ გაქვთ უფლება გაავრცელოთ იგი იგივე ან შესაბამისი ლიცენზიით, რომლითაც ვრცელდება წყარო.
ეს ფაილი შეიცავს დამატებით ინფორმაციას, რომელიც სავარაუდოდ ამ სურათის შექმნისას გამოყენებულმა ციფრულმა კამერამ ან სკანერმა დაამატა. თუ ფაილის ორიგინალს სახე ეცვალა, ზოგიერთი დეტალი შესაძლოა მოდიფიცირებულ სურათს არ ეხამებოდეს.
ფაილის სახელი
The Event Horizon Telescope (EHT) — a planet-scale array of eight ground-based radio telescopes forged through international collaboration — was designed to capture images of a black hole. In coordinated press conferences across the globe, EHT researchers revealed that they succeeded, unveiling the first direct visual evidence of the supermassive black hole in the centre of Messier 87 and its shadow. The shadow of a black hole seen here is the closest we can come to an image of the black hole itself, a completely dark object from which light cannot escape. The black hole’s boundary — the event horizon from which the EHT takes its name — is around 2.5 times smaller than the shadow it casts and measures just under 40 billion km across. While this may sound large, this ring is only about 40 microarcseconds across — equivalent to measuring the length of a credit card on the surface of the Moon. Although the telescopes making up the EHT are not physically connected, they are able to synchronize their recorded data with atomic clocks — hydrogen masers — which precisely time their observations. These observations were collected at a wavelength of 1.3 mm during a 2017 global campaign. Each telescope of the EHT produced enormous amounts of data – roughly 350 terabytes per day – which was stored on high-performance helium-filled hard drives. These data were flown to highly specialised supercomputers — known as correlators — at the Max Planck Institute for Radio Astronomy and MIT Haystack Observatory to be combined. They were then painstakingly converted into an image using novel computational tools developed by the collaboration.