ტოტალიტარული დემოკრატია
ტოტალიტარული დემოკრატია — ტერმინი, რომელიც ფართოდ გავრცელდა ებრაელი ისტორიკოსის იაკობ ლეიბ ტალმონის დამსახურებით. აღნიშნავს მმართველობის სისტემას, რომელშიც კანონიერად არჩეული წარმომადგენლები ინარჩუნებენ ეროვნული სახელმწიფოს მთლიანობას, რომლის მოქალაქეებიც, მიუხედავად იმისა, რომ მინიჭებული აქვთ ხმის მიცემის უფლება, მცირედით ან საერთოდ არ მონაწილეობენ გადაწყვეტილებების მიღების პროცესში.[1] ეს ფრაზა მანამდე გამოყენებული იქნა ბერტრან დე ჟუვენელის [2] და ედუარტ ჰარეტ კარის [3] მიერ. შემდგომში ფრაზა გამოიყენეს ფრედერიკ უილიამ ენგდალმა[4][5] და შელდონ უოლინმა. [6]
სქოლიო რედაქტირება
- ↑ Talmon, J. L. The Origins of Totalitarian Democracy. Britain: Secker & Warburg, 1960.
- ↑ de Juvenel, Bertrand. On Power: Its Nature and the History of its Growth, Salt Lake City: Hutchinson, 1948.
- ↑ Carr, Edward Hallett. The Soviet Impact on the Western World. New York: MacMillan Company, 1947.
- ↑ Carr, Edward Hallett. The Soviet Impact on the Western World. New York: MacMillan Company, 1947.
- ↑ Engdahl, F. William. Full Spectrum Dominance: Totalitarian Democracy in the New World Order. Boxboro, MA: Third Millennium Press, 2009, ISBN 978-0-9795608-6-6.
- ↑ Wolin, Sheldon S. Democracy Incorporated: Managed Democracy and the Specter of Inverted Totalitarianism. Princeton, NJ: Princeton University Press, 2010.