[[1383]] წელს [[ლადოგის ტბა]]ში, [[ნოვგოროდი]]ს მხარეში, მეთევზეები იჭერდნენ თევზს.უცებ ზეგარდმო ნათელი მოეფინა ირგვლივ ყველაფერს.მეთევზეებმა აიხედეს ზევით და იხილეს სასწაული, ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხატი მზესავით ანათებდა და მოდიოდა წყალზე ისე, თითქოს ვიღაცის უხილავ ხელს მოჰქონდა. მეთევზეებმა დაუწყეს ყურება, თუ საით მიდიოდა ხატი, მაგრამ ღმერთმა არ ინება მათთვის ეჩვენებინა და ხატი თვალს მიეფარა. გარკვეული დროის შემდეგ იგივე ხატიგამოჩნდახატი გამოჩნდა [[ჰაერი|ჰაერში]] და ისევ ანათებდა. ტიხვინიდან[[ტიხვინი]]დან 100 მილის მოშორებით შეიკრიბა ურიცხვი მაცხოვრებელი და უყურებდნენ ღვთისმშობლის ხატს, რომელსაც ყრმა მაცხოვარი ეჭირა მარცხენა ხელში. მაშინ ღვთისმშობელმა ინება მოწაზე[[მიწა]]ზე ჩამობრძანება. მალე ამ ადგილას ააშენეს ტაძარი და ხატი ამ ტაძარში დააბრძანეს. ხატი მრავალს სასწაულებს აღასრულებდა. ცოტა ხანში ხატი გაუჩინარდა და გარკვეული დროსი შემდეგ ტიხვინიდან 20 მილის მანძილზე [[მთა|მთის]] წვერზე გამოჩნდა იგივე სახით. <br />მოძღვრებმა ჯვრებით და ხატებით მოაწყეთ მისკენ მსვლელობა. მათ მარავალარიცხოვანი ხალხი შეუერთდა ფსალმუნების გალობით.[[ლოცვა|ლოცვით]] და ცრემლებით შეევედრნენ [[ღვთისმშობელი|ღვთისმშობელს]], გაეხადა ისინი ღირსნი მიეღოთ ეს სიწმინდე. ხატმა შეიწირა მათი ლოცვა და მოძღვრებს გადაეცა. ხალხმა გადაწყვიტა, მთაზე მისთვის აეშენებინათ ტაძარი, მოჭრეს [[ხე]]ები და დაიწყეს მიწის თხრა და როცა მოსაღამოვდა, დაიშალნენ. [[ხატი]] მომავალი ტაძრის საძირკვეთან დაბრძანებული დატოვეს.
