'''გრიგორ ნარეკაცი''', [[ ''გრიგოლ ნარეკელი]]'' (დ.[[ 951]] - გ. [[1003]]), სომეხი პოეტი. საეკლესიო მწერლისა და სწავლულის ხოსრო ანძევაცის შვილი. მოღვაწეობდა ნარეკის მონასტერში. ავტორის 20-ზე მეტი ლირიკული ლექსისა და ლირიკულ-მისტიკური პოემისა „ტრაგედიის მატიანე“ („ნარეკი“, 1002; გამოიცა მარსელში 1673). გრიგორ ნარეკაცმა სომხურ ლიტერატურაში პირველმა შეიტანა საერო მოტივები, პოეზიის საგნად ადამიანი და მისი გრძნობები აქცია; მაგრამ მისი ჰუმანიზმი მისტიკურ საბურველშია გახვეული. გრიგორ ნარეკაცის პოეზია გამოირჩევა მხატვრული სახეების მრავალფეროვნებით, ლექსიკის სიმდიდრით; დიდი როლი შეასრულა ძველი სომხური სალიტერატურო ენის განვითარებაში.
==ლიტერატურა==
*''მელიქსეთ-ბეგი ლ.,'' ძველი სომხური ლიტერატურის ისტორია, თბ., 1941;