'''ხეთები''' (ბერძნ. Χετταΐοι) — უძველესი ანატოლიელი ხალხი, რომლებიც [[ინდოევროპული ენები|ინდოევროპულ ენათა]] ოჯახის ანატოლურ განშტოებასთან მიკუთვნებულ [[ხეთური ენა|ხეთურ ენაზე]] საუბრობდნენ და [[ხეთების სამეფო]] შექმნეს ძვ. წ. XVIII საუკუნეში ჩრდილო-ცენტრალური [[ანატოლია]]ში (ცენტრალური ანატოლიის პლატოზე). ხეთების იმპერიამ ძლიერებს მწვერვალს ძვ. წ. XIV საუკუნეში მიაღწია და ამ დროისთვის მათ უკვე დაპყრობილი ჰქონდათ ანატოლიის დიდი ნაწილი, ჩრდილოდასავლეთი [[სირია]] ლიტანის მდინარემდე და ზემო [[მესოპოტამია]] (შუამდინარეთი). ძვ. წ. 1180 წლის შემდეგ იმპერია დაიშალა რამდენიმე დამოუკიდებელ სამთავროდ. ზოგიერთი მათგანი ძვ. წ. VIII საუკუნემდე შემორჩა.
ტერმინი "ხეთები"„ხეთები“ წარმოებული ძველი აღთქმის სიტყვიდან "ხჲვ"„ხჲვ“ (חתי ხტჲ, ან בני-חת ბნჲ-ხტ, „ხეთის "ხეთის შვილები"შვილები“ (ხეთი [[ქანაანი]]ს ძე იყო)). არქეოლოგებმა, რომლებმაც ანატოლიის ხეთების კულტურა XIX საუკუნეში აღმოაჩინეს, თავდაპირველად ისინი ამ ბიბლიურ ხეთებს მიაკუთვნეს. ამჟამად ეს ჰიპოთეზა კამათის საგანია.
