ნიკოლოზ ჭავჭავაძე (გენერალი): განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
კატეგორია |
ორთოგრაფია |
||
ხაზი 1:
'''ნიკოლოზ ზურაბის ძე ჭავჭავაძე''' (დ. [[22 ოქტომბერი]], [[1830]], [[ყვარელი]] — გ. [[9 მარტი]] [[1897]], [[თბილისი]], დაკრძალულია ყვარელში) — თავადი, [[რუსეთის იმპერია|რუსეთის]] არმიის კავალერიის გენერალი (1880).
სამხედრო სამსახური დაიწყო 1846 წ. [[ქართული მილიცია|ქართულ მილიციაში]], რომელიც იცავდა [[კახეთი|კახეთს]] [[შამილი]]ს რაზმების თავდასხმებისაგან. მთიელ ხალხებთან ბრძოლებში მონაწილეობისათვის 1849 წელს წმ. გიორგის ჯვარი მიიღო იმპერატორისგან. 1850 წლის 23 აპრილს პირველი ოფიცრის ჩინი მიანიჭეს. 1853-56 წლებში [[ყირიმის ომი|ყირიმის ომში]] მონაწილეობდა: იბრძოდა კავკასიის ფრონტზე; თავი გამოიჩინა ბაშკადიკლარისა და ჩოლოქის ბრძოლებში. 1859 წ., [[დაღესტანი|დაღესტნის]] დამორჩილების შემდეგ, დანიშნეს დარგუს ოლქის მმართველად; 1865 წ. მიანიჭეს პოლკოვნიკის წოდება და ჯერ დაღესტნის ოლქის უფროსად, შემგეგ კი [[განჯა|განჯის]] სამხედრო გუბერნატორად გაამწესეს. რუსეთ-თურქეთის ომის (1877-78 წწ.) დასაწყისში მოქმედ არმიაში იყო, მაგრამ შემდეგ დაღესტანსა და [[ჩეჩნეთი|ჩეჩნეთში]] აჯანყებამ იფეთქა და ჭავჭავაძე კავკასიის მთიანეთში მიავლინეს. მოლაპარაკებებისა და სამხედრო მეთოდების გამოყენებით ჭავჭავაძემ მოახერხა აჯანყების ჩაქრობა. 1880 წ. დანიშნეს დაღესტნი სამხედრო გუბერნატორად. დაჯილდოვებული იყო წმ. ვლადიმირის მეოთხე
== ლიტერატურა ==
| |||