'''დოდო კონსტანტინეს ძე ანთელავაანთაძე''' (დ. [[10 ოქტომბერი]], [[1900]], [[ვარძია|სოფ. ვარძია]], [[ხარაგაულის რაიონი]] ― — გ. [[18 აპრილი]], [[1978]], [[თბილისი]]), [[ქართველები|ქართველი]] რეჟისორი, თეატრალური მოღვაწე, [[მარჯანიშვილი, კონსტანტინე|კ. მარჯანიშვილის]] მოწაფე, სსრკ სახალხო არტისტი (1971).
==ბიოგრაფია==
1919-1920 წლებში სწავლობდა [[ ჯაბადარის სტუდია|თბილისის ა. ჯაბადარის დრამატულ სტუდიაში]]. 1920-1925 წლებში მუშაობდა რეჟისორის თანაშემწედ, ხოლო 1925 წლიდან რეჟისორად [[რუსთაველის თეატრი|რუსთაველის სახელობის თეატრში]], 1927-1928 წლებში რეჟისორად [[მუშათა თეატრები|თბილისის მუშათა თეატრში]]. 1928 თბილისის მოხარდმოზარდ მაყურებელთა თეატრის ხელმძღვანელი, 1928-1933 წლებში რეჟისორია [[ქუთაისი|ქუთაისში]] კ. მარჯანიშვილის მიერ დაარსებულ თეატრში (სადაც ბევრი მარჯანიშვილისეული დადგმის თანაავტორი იყო). 1933-1938 წლებში მუშაობდა [[მარჯანიშვილის თეატრი|თბილისის კ. მარჯანიშვილის სახელობის თეატრის]], 1938-1952 კი - ქუთაისის ლ. მესხიშვილის სახელობის სახელმწიფო თეატრის დირექტორედ და სამხატვრო ხელმძღვანელად, 1952-1957 [[გრიბოედოევის თეატრი|თბილისის ა. გრიბოედოვის სახელობის რუსულ დრამატულ თეატრის]], ხოლო 1957-1962 რუსთაველის სახელობის თეატრის დირექტორად. 1962-1974 [[საქართველოს თეატრალური საზოგადოება|საქართველოს თეატრალური საზოგადოების]] თავმჯდომარე იყო.
ანთაძის რეჟისორული ხელოვნება მკაფიო იდეური მიმართულებითა და მხატვრული ჩანაფიქრის მთლიანობით ხასიათდება. ანთაძის სარეჟისორო შემოქმედებაში მთავარი ადგილი უჭირავს თანამედროვეობის ამსახველ სპექტაკლებს.
