იტალიური ნეორეალიზმი: განსხვავება გადახედვებს შორის

 

მიმდინარეობისთვის დამახასიათებელი იყო ღარიბ და მუშა კლასის გარემოში დადგმული ისტორიები, არაპროფესიონალი მსახიობების გამოყენებით მეორეხარისხოვან და ხშირად მთავარ როლებშიც. იტალიური ნეორეალიზმის ფილმების ძირითადი თემა ომისშემდგომი იტალიის მძიმე ეკონომიკური და მორალური ვითარება იყო, რომელიც გამოიხატა იტალიური ფსიქოლოგიის ცვლილებაში ყოველიდღიური ცხოვრების მდგომარეობის მკვეთრად გაუარესების გამო, განპირობებული დამარცხებით, სიღარიბითა და უკიდურესი გაჭირვებით. ვინაიდან [[ჩინეჩიტა]] (კინოსტუდიათა კომპლექსი [[რომი|რომში]] - იტალიის კომერციული კინოს ცენტრი 1936 წლიდან) ლტოლვითა მიერ იყო დაკავებული, კინოფილმების გადაღება მის გარეთ მიმდინარეობდა, განადგურებული ინფრასტრუქტურის მიუხედავად.

*ფეხსაცმლის მწმენდავი (ვიტორიო დე სიკა, 1946)

*თანამემამულე (რობერტო როსელინი, 1946)

*ველოსიპედების გამტაცებლები (De Sica, 1948)

*მიწის ცახცახი (ლუკინო ვისკონტი, 1948)