მეფრინველეობა: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''მეფრინველეობა''', [[მეცხოველეობა|მეცხოველეობის]] დარგი, რომლის ამოცანაა სასოფლო-სამეურნეო [[ფრინველები|ფრინველის]] მოშენება. მეფრინველეობის ძირითადი პროდუქტებია [[ხორცი]] და [[კვერცხი]], თანაპროდუქტი -— ფრთა-ბუმბული, აგრეთვე სასუქი-გუანო, ფრინველის მალმწიფალობა, მრავალნაყოფიანობა და აკლიმატიზაციის კარგი უნარი უზრუნველყოფის პროდუქტების სწრაფ წარმოებას და ეკონომიკურ ეფექტიანობას. დიდი სასურსათო მნიშვნელობა აქვს კვერცხს, რომლისთვისაც ამრავლებენ საკვერცხე მიმართულების ქათ,ებს[[ქათამი|ქათმებს]]. სახორცე მეფრინველეობაში იყენებენ ქათამს, [[ინდაური|ინდაურს]], [[ბატი|ბატს]], [[იხვი|იხვს]] და ნაწილობრივ [[ციცარი|ციცარსა]] და [[მწყერი|მწყერს]].

ფრინველის მოშინაურებას საფუძველი ჩაეყარა 3 ათასი წლის წინათ [[ინდოეთი|ინდოეთში]], აქედან გავრცელდა ჯერ [[სპარსეთი|სპარსეთსა]] და ეგვიპტეში[[ეგვიპტე]]ში, ხოლო შემდეგ — მთელ მსოფლიოში. მეფრინველეობის განვითარებასთან ერთად ყალიბდებოდა სხვადასხვა მიმართულების ფრინველთა კულტურული ჯიშები: საკვერცხე, სახორცე, კომბინირებული, ძიძგილა, დეკორატიული და სხვა.

[[საქართველო]]ში მეფრინველეობის დარგში ნაყოფიერ სამეცნიერო-კვლევით მუშაობას ეწეოდა ნ. მკურნალი. მისი ხელმძღვანელობით მუშაობდა მეფრინველეობის საზოგადოების (1904) ამიერკავკასიის განყოფილება. მეფრინველეობაში გეგმიურ მეცნიერულ მუშაობას საფუძველი ჩაეყარა 30-იან წლებში პროფ. ი. ჯანდიერის ინიციატივითა და ხელმძღვანელობით.

*'' ანთაძე ნ.'', მეფრინველეობა, თბ., 1966;