გულბაათ ჭავჭავაძე: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''გულბაათ (პანტელეიმონ) ივანეს ძე ჭავჭავაძე''' (დ. [[1796|1784]], [[წინანდალი]] — გ. [[2 აგვისტო]], [[1863]], იქვე) — [[ქართველები|ქართველი]] თავადი. იგი ცნობილია როგორც ლეგენდარული ქართველი [[თამადა]] და მსმელი. გადმოცემის თანახმად, გულბაათ ჭავჭავაძეს ერთ ქეიფში 25 ლიტრი [[ღვინო|ღვინის]] დალევა შეეძლო. იგი სმას 3 ლიტრიანი თიხის დოქით იწყებდა („მოთელვის“ მიზნით) და არ ყოფილა შემთხვევა, რომ მას სუფრა მაგიდის რომელიმე თანამეინახეზე ადრე დაეტოვებინოს. დაიბადა [[წინანდალი|წინანდალში]]. მამა — იოანე (ნინია) ზურაბის ძე ჭავჭავაძე, დედა — ანა. 16 წლის ასაკში დაობლდა. ჰყავდა ორი ძმა იასონი და სპირიდონი. გულბაათ ჭავჭავაძის შვილიშვილი იყო თავადი, ქართველი სამხედრო მოღვაწე, [[ალექსანდრე ჭავჭავაძე (გენერალი)|ალექსანდრე ჭავჭავაძე]]. 1822 წელს გულბაათ ჭავჭავაძე დაქორწინდა ანა იოსების ასულ ქობულაშვილზე (1809–1840), ხოლო 1840 წელს თამარ ედიშერის ასულ ჩოლოყაშვილზელეონიძეზე (1812–1848). პირველი ქორწინებიდან წყვილს შეეძინა 4 შვილი: ზაქარია, ანასტასია, დარეჯანი (დარია) და ანა, ხოლო მეორე ქორწინებიდან აგრეთვე 4 შვილი: არჩილი, ეკატერინე (მალუცა), მარიამი და ნიკოლოზი. გულბაათ ჭავჭავაძემ მთელი ცხოვრება [[წინანდალი|წინანდალში]] გაატარა. XIX საუკუნის [[საქართველო]]ში გულბაათ ჭავჭავაძე აღიარებული იყო უპირველეს თამადად. მთელი თავისი ცხოვრება ადგილ-მამულების დამუშავებით იყო დაკავებული. მიღებული შემოსავლით მან კარგი განათლება მისცა თავის უმცროს ძმებს და შვილებს. მიღებული განათლებით მისი ოჯახიდან 7 გენერალი გამოვიდა. მის შესახებ წერდნენ [[საქართველო]]ში ჩამოსული [[მიხეილ ლერმონტოვი]], [[ალექსანდრე დიუმა]]. იმდროინდელი რუსული პრესაც წერდა მის შესახებ. ლერმონტოვი მის შესახებ წერდა თავის მეგობარს, რავენსკის: {{ციტატა|მე საქართველოში ბევრ კარგ ადამიანს შევხვდი, მათ შორის გამოვყოფ იასონ, სპირიდონ ჭავჭავაძეებს და მათ უფროს ძმას სტუმარ-მასპინძლობით ცნობილ გულბაათს}} [[ალექსანდრე დიუმა]] კავკასიაში მოგზაურობის დროს შეხვდა მას, რაც აღნიშნა კიდევაც თავის წიგნში „კავკასია“.