ვილჰელმინა (ნიდერლანდები): განსხვავება გადახედვებს შორის

ვილჰელმინას ნიდერლანდების მართვა მეტად არასახარბიელო პერიოდში მოუხდა. მმართველობის დაწყებიდან რამდენიმე წელიწადში დაიწყო [[პირველი მსოფლიო ომი]]. დედოფალი ვილჰელმინა საკმაოდ ენერგიულად და წარმატებულად უჭერდა მხარს ომში ნიდერლანდების ნეიტრალიტეტის შენარჩუნებას. მიუხედავად მცდელობისა, გერმანიის იმპერატორმა [[ვილჰელმ II (გერმანიის იმპერია)|ვილჰელმ II]]-მ ნიდერლანდების ოკუპირება მოახდინა. ამ ამბიდან ორ დღეში იმპერატორი კომპრომისზე წავიდა და ვილჰელმინას ქვეყანაში დარჩენისა და წოდების შენარჩუნების უფლება მისცა. 1918 წელს ომი გერმანიის მარცხით დასრულდა და ნიდერლანდებშიც დასრულდა საოკუპაციო რეჟიმი, რითაც ქვეყანა ძველ რიტმს დაუბრუნდა, მაგრამ 1939 წლიდან იწყება რიგით [[მეორე მსოფლიო ომი]], რომელშიც პირველის მსგავსად ნიდერლანდები ჩათრეული აღმოჩნდა. ბრიტანეთის, საფრანგეთისა და გერმანიის სახელმწიფო მეთაურებს შორის შუამავლობა და სამშვიდობო მოლაპარაკებები ბელგიის მეფე [[ლეოპოლდ III (ბელგია)|ლეოპოლდ III]]-მ ითავა, თუმცა არაფერი გამოუვიდა. ამ ამბიდან მალევე, 1940 წლის მაისში [[მესამე რაიხი|ნაცისტურმა გერმანიამ]] მოახდინა მთელი ნიდერლანდების, ბელგიისა და ლუქსემბურგის ოკუპაცია, შემდეგ კი საფრანგეთშიც შეიჭრა. [[ადოლფ ჰიტლერი|ჰიტლერი]] ვილჰელმინასთან დათმობაზე არ წავიდა, რის გამოც დედოფალმა და მისმა მთავრობამ დატოვა ნიდერლანდები და დიდ ბრიტანეთში, კერძოდ კი ლონდონში გაიქცა, სადაც ჩამოაყალიბეს „გადასახლებული მთავრობა“, რომელიც ნიდერლანდების ეროვნულ-განმანთავისუფლებელიგანმათავისუფლებელი მოძრაობის სიმბოლოდ იქცა.