კაუჩუკი: განსხვავება გადახედვებს შორის

'''კაუჩუკი''' — სამრეწველო პოლიმერების ჯგუფი, რომელტარომელთა გადამუშავებით მიიღება [[რეზინი]].

კაუჩუკის უმნიშვნელოვანესი თვისებაა ელასტიურობა. მას ახასიათებს დრეკადი დეფორმაცია, აგრეთვე წყლისა და აირების შეუღწევადობა. ნატურალური კაუჩუკის მედეგობა ტემპერატურის მიმართ დაბალია - სიცხეში იგი წებვადია, სიცივეში კი -— მყიფე. ევროპაში კაუჩუკის ნაწარმი (კალოშები, წყალგაუმტარი ტანსაცმელი) გავრცელდა XIX საუკუნის დასაწყისში, მაგრამ ეს ნაწარმი დამზადდა ნატურალური კაუჩუკისგან. იგი იყო მოუხერხებელი ზემოთ აღნიშნული თვისებების გამო.

კაუჩუკის გამოყენების ისტორია დაიწყო [[1839]] წელს, როდესაც აღმოაჩინეს ვულკანიზაციის პროცესი -— კაუჩუკისგან რეზინის მიღება (გოგირდის დამატებით), რომლის შედეგად მკვეთრად გაუმჯობესდა კაუჩუკის ფიზიკური თვისება. ამის შემდეგ დაიწყო მისი სწრაფი სამრეწველო გამოყენება. რეზინის დიდი რაოდენობა გამოყენებული იქნა საავტომობილო მრეწველობაში საბურავების დასამზადებლად.

ბუნებრივი კაუჩუკის წარმოების მონოპოლისტი დიდხანს რჩებოდა ბრაზილია. [[1876]] წელს ინგლისელებმა ბრაზილიიდან მოიპარეს ჰევეას თესლი, მიუხედავად სიკვდილით დასჯის შიშისა (მისი გატანა ქვეყნიდან აკრძალული იყო).

პირველი ნატურალური კაუჩუკის პლანტაციები გააშენეს [[1898]] წელს.

პირველადი კაუჩუკის მასის მიღება შეძლო იზოპრენიდან ი.ი. ოსტრომისლენსკიმ და ს.ვ. ლებედევმა 1906წელს[[1906]] წელს, მაგრამ მიღებული პოლიმერის ხარისხი არ იყო დამაკმაყოფილებელი. დიდი რაოდენობის კარგი პოლიმერის მისაღებად საჭირო იყო იაფი [[იზოპრენი]], რომლის მიღებაც იმ დროს არ იცოდნენ.

ს.გ. ლებედევმა თავისი გამოკვლევა ჩაატარა დიენური ნახშირწყალბადის პოლიმერიზაციით. მსოფლიოში კაუჩუკის პირველი სამრეწველო სინთეზი ს. ლებედევმა განახორციელა ეთილის სპირტისაგან (C2H5OH), კატალიზატორების (Al2O3ZnO) მეშვეობით მიიღეს [[ბუტადიენი]] 1,3.