კატომ თავდაპირველი განათლება [[ქუთაისი|ქუთაისის]]ს ქალთა გიმნაზიაში მიიღო, თუმცა სწავლის დასრულება ხელმოკლეობის გამო ვერ მოახერხა. მოგვიანებით იგი არალეგალურ რევოლუციურ საქმიანობაშიც იყო ჩართული და ძირითადად აკრძალულლენინისტურ და მარქსისტულ ლიტერატურას ავრცელებდა. სწავლობდა რუსეთში, შემდეგ - შვეიცარიაში, ბრიუსელში. მიქელაძემ დაამთავრა [[ბრიუსელის უნივერსიტეტი|ბრიუსელის უნივერსიტეტის]]ს სოციალურ-პოლიტიკურ მეცნიერებათა ფაკულტეტი. ქალთა მოძრაობის ევროპულ გამოცდილებას პარიზში გაეცნო და [[1916]] წელს საქართველოში დაბრუნების შემდეგ, თანამოაზრეებთან ერთად ქალთა უფლებებისათვის ბრძოლა დაიწყო. მისი თაოსნობით, [[1917]]-[[1918]] წლებში რეგიონალური ქსელი „ქალთა ლიგა“ ჩამოყალიბდა. გამოსცემდა და რედაქტორობდა გაზეთს „[[ხმა ქართველი ქალისა|„ხმა ქართველი ქალისა“]]“ ([[1917]]-[[1918]]).
კატო მიქელაძე [[1918]]-[[1919]] წლებში [[გუდაუთა|გუდაუთაში]], [[1920]] წელს - [[სიღნაღი|სიღნაღში]] მუშაობდა პედაგოგად. [[1921]] წლიდან საბოლოოდ დასახლდა თბილისში. რუსეთის მიერ საქართველოს ოკუპაციის დროიდან ისიგი საბჭოთა საოკუპაციოსაოკუპაცო რეჟიმის გულანთებული და ერთგული მხარდამჭერი გახლდათ. [[1930]] წლიდან მუშაობდა ცენტრალურ არქივსა და საბჭოთალენინისტური რევოლუციის მუზეუმში, მარქსის, ენგელისის, ლენინის და ტროცკის იდეების ერთ-ერთი მთავარი მეხოტბე და პროპაგანდისტი ( მოგვიანებით იგი არალეგალურ რევოლუციურ საქმიანობაშიც იყო ჩართული და ძირითადად მარქსისტულ და ლენინისტურ ლიტერატურას ავრცელებდა.) . მოგვიანებით გაწევრიანდა მწერალთა კავშირში როგორც "ჩეკას" ფარული აგენტი. [[1940]] წლიდან ფრანგული ენის კერძო გაკვეთილებით ირჩენდა თავს. მისი საფლავი დაკარგულად ითვლება.
