ლალიშს იხსენიებს მრავალი შუასაუკუნეების არაბი მოგზაურები (იბნ ასირი, იბნ ხალიკანი, აბულ ფიდა, ჰაფიზ ზაჰაბი, იბნ ვარდი, მაკრიზი, იაფი, შა'რანი და სხვები) შეიხ ადის მოღვაწეობასთან დაკავშირებით, რომელმაც თავის ირგვლივ შეაგროვა ადგილობრივი ტომები და ლალიში კვლავ დაუბრუნა მათ.
დადგენილი არაა თავად სატაძრო კომპლექსის აშენების თარიღი. ასურულ-ქალდეველ ღვთისმსახურ რამა იშოსრამიშოს მიხედვით ტაძარი აშენებულია VII საუკუნეში, როგორც ქრისტიანული მონასტერი. ამავდროულად ზოგი მკვლევარი, როგორებიცაა მაგალიტად ერაყელი ისტორიკოსი ჯორჯ ხაბიბიჰაბიბი თვლიდნენ რომ ეს მტკიცებულებამოსაზრება იყო მცდარი, რადგანაც ძველი დროიდან მოყოლებული ლალიშის ტაძარი ყოვლეთვის ითვლებოდა მზისთაყვანისმცემელთა კულტის ტაძრად, ხოლო მოგვიანებით კი მიტრის ტაყვანისცემის ადგილი. ეზიდთა ზეპირი გადმოცემით ტაძრის ისტორია ასეთია: არაბების შემოსევის შემდეგ ტაძარს დაეპატრონნენ ნესტორიანელი ბერები, რომლებსაც მფარველობდნენ მუსულმანები. XII საუკუნეში შეიხ ადიმ გააერთიანა ეზიდთა ტომები და დააბრუნა ძველი ტაძარი. ტაძარში მოსულს მას ადგილზე დახვდა ბერ მარ იაოანე და მოუწოდა მას დაეთმო ტაძარი მისი ძველი მეპატრონეებისათვის, რომელიც მათ არათუ დაეთანხმა არამედ თხოვა შერთვოდა მათ.
ლეგენდის მიხედვით, ლალეში აშენებულია იმ ადგილას, სადაც პირველად წარმოიშვა [[მალაქ ტაუსი]].
[[ასურეთი|ასურეთის იმპერიის]] დროს ლალეში სასწავლებელს წარმოადგენდა. მოგვიანებით, [[X საუკუნე]]ში ის [[არაბები]]ს ხელში აღმოჩნდა. [[1130]] წელს [[შიხადი]]მ გაათავისუფლა ტაძარი და ეზიდებს დაუბრუნა. [[1163]] წელს [[ეზიდიზმი]]ს რეფორმატორი [[შეიხ ადი|შიხადი]] ლალეშში გარდაიცვალა, დაკრძალულია იქვე. ყოველი წლის [[6 ოქტომბერი|6 ოქტომბერს]] მორწმუნე ეზიდები მიდიან ლალეშში, რათა აღსარება თქვან მის საფლავთან.
