კალაური (გურჯაანის მუნიციპალიტეტი): განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შემოწმებული ვერსია] | [შემოწმებული ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
GiorgiXIII (განხილვა | წვლილი) No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 59:
[[2017]] წლის 23 აგვისტოს ნათლისმცემლის სამონასტრო კომპლექსში აღმოაჩინეს „რანთა და კახთა მეფის“ საფლავი, როგორც სპეცილისტები ვარაუდობენ ეს საფლავი ეკუთვნის კახეთის მეფე [[კვირიკე III]]-ს<ref>[https://imedinews.ge/ge/kultura/24862/gurjaanshi-kakhetis-mepe-kvirike-iii-is-saplavs-miakvlies გურჯაანში კახეთის მეფე კვირიკე III -ის საფლავს მიაკვლიეს]</ref>.
==ისტორია==
კალაური [[კახეთი|კახეთის]] ერთ-ერთი უძველესი სოფელია. წყაროებში ხშირად მეზობელ სოფელ [[შაშიანი|შაშიანთან]] ერთად იხსენიება, როგორც შაშიან-კალაურის თემი. სოფელი მდებარეობს [[გურჯაანი]]-[[თელავი|თელავის]] დამაკავშირებელ მნიშვნელოვან გზაზე, რამაც ხელი შეუწყო მის განვითარებას. სოფელში ოდითგანვე მისდევდნენ [[მევენახეობა]]-[[მემინდვრეობა|მემინდვრეობას]]. [[XIX საუკუნე|XlX საუკუნეში]] განვითარებული ყოფილა მექვევრეობაც. ცნობილი მექვევრეები ყოფილან ზაქარა ხიხაძე და ისიდორე ჩუბინიძე. შემორჩენილია ზაქარა ხიხაძის კუთვნილი, ქვევრის საბეჭდი და ისიდორე ჩუბინიძის გაკეთებული ქვევრების პირები წარწერით — ისიდორე ჩუბინიძე. [[XVI საუკუნე|XVl საუკუნის]] შუა ხანებიდან [[კახეთის სამეფო|კახეთის სამეფოს]] წარმოქმნის შემდეგ, სოფლის ყმა-მამულის ნაწილზე სამეფო გავლენა გავრცელდა და კალაური სხვა სოფლებთან ერთად „საზირონი არიან მეფისა და კათალიკოსის“. ამავე დროს იგი ეპარქიულად [[ჭერემი|ჭერემის]] ეპისკოპოსს დაუქვემდებარეს. ჭერემის საეპისკოპოს გაუქმების შემდეგ, [[XVIII საუკუნე|XVlll საუკუნის]] შუა წლებში, თეიმურაზმა და [[ერეკლე II|ერეკლე ll]]-მ კალაური ნინოწმინდელ ეპისკოპოსს არგუნეს, მოურავ საბა ტუსისშვილის გამგებლობის ქვეშ. ამავე დროს სოფლის ყმა-მამულის ნაწილს თავადი ვაჩნაძეებიც ფლობდნენ, რომლებიც ნინოწმინდელ მოურავს მორჩილებდნენ. მოურავს სოფლის ყმა-მამულზე და ბეგარა-გამოსაღებზე დიდი უფლებები ჰქონდა მინიჭებული. მეფე და ეპისკოპოსი ცალკეული დავებისა და გაუგებრობების მოსაგვარებლად, უშუალოდ მოურავს მიმართავდნენ. 1799 წელს, კათალიკოსი [[ანტონ II|ანტონ ll]] უბრძანებდა სახლთუხუცეს ამილაბარს: „როგორც მეფის სახლთუხუცესს ახლავან მსახურები სახასოს სოფლებიდან, შენც ისე უნდა იახლო მსახურები, ერთი [[საგარეჯო|საგარეჯოდან]], ერთი [[ჯიმითი|ჯიმითიდან]] და ერთი შაშიან-კალაურიდან. [[XVII საუკუნე|XVll]]-XVlll საუკუნეებში, კალაურში მოსახლეობის ჩამოსახლება დაიწყო, როგორც კახეთის [[მთიანეთი|მთიანეთიდან]], ისე [[იმერეთი|იმერეთიდან]] ლეკიანობის დროს სოფელს ხშირად უწევდა მტრის მოგერიება.
==ლიტერატურა==
{{ქსე|5|328}}
{{სძა|1-1|145|კახაძე კ.}}
==სქოლიო==
| |||