მომხმარებელი:Georgiano/სავარჯიშო1: განსხვავება გადახედვებს შორის
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
მNo edit summary |
|||
ხაზი 1:
'''რომაულ-სპარსული ომები''', ასეავე ცნობილი როგორც '''რომაულ-ირანული ომები''' — კონფლიქტი [[ბერძნულ-რომაული სამყარო|ბერძნულ-რომაული სამყაროსა]] და ორ მემკვიდრე [[ირანის ისტორია|ირანულ იმპერიებს]] — პართია და სასანიანები — შორის.
მიუხედავად იმისა, რომ
რომალ-სპარსული ომების შედეგად გამოწვეული რესურსთა დანახარჯები ორივე იმპერიისთვის კატასტროფულად აისახა. ხანგრძლივმა და გაწელილმა ომებმა VI და VII საუკუნეებში ისინი გამოფიტული და დაუცველი დატოვა საგარეო საფრთხეებისგან, როგორიც აღმოჩნდა ახლად წარმოქნილი [[სახალიფო]], რომელმაც სულ რაღაც რამდენიმე წელიწადში, როგორც კი რომაულ-სპარსული ომები დასრულდა, თავს დაესხა ორივე იმპერიას. ისარგებლეს რა ორივე მხარის დასუსტებით, მუსლიმ არაბთა ლაშქარმა მალევე სრულად [[ირანის დაპყრობა არაბების მიერ|დაიპყრო სასანიდების იმპერია]] და [[არაბულ-ბიზანტიური ომები|აღმოსავლეთ რომის იმპერიას ჩამოაჭრა]]: [[ლევანტი]], [[კავკასია]], [[ეგვიპტე]] და [[ჩრდილოეთ აფრიკა]]. მომდევნო წლებში [[აღმოსავლეთ რომის იმპერია|აღმოსავლეთ რომის იმპერიის]] უდიდესი ნაწილი [[ისლამი|მუსლიმთა]] ბატონობის ქვეშ მოექცა.
ხაზი 41:
=== ანასტასიური ომი ===
ანასტასიურმა ომმა
=== იბერიული ომები ===
524-525 წლებში კავადმა იუსტინე 1-ს შესთავაზა მისი ვაჟი ხოსროს გაშვილება, მაგრამ მოლაპარაკება ვერ შედგა. თავდაპირველად შემოთავაზებას დიდი ენთუზიაზმი მოყვა რომის იმპერატორის მიერ და მისი ძმისშვილის იუსტინიანეს მიერ, მაგრამ იუსტინეს კვესტორმა პროკულუსმა შეეწინააღმდეგა ამ ნაბიჯს. დაძაბულობა კიდევ უფრო გამწვავდა, როდესაც კიბერიის მეფე გურგენი რომაელებისკენ გადავიდა.524/525 წელს იბერიელები სპარსელებს აუჯანყდნენ, რომლებმაც მეზობელ ლაზიკის სამეფოს მიბაძეს, და რომაელებმა დაიხმარიეს ჰუნები ჩრდილოეთ კავკასიიდან რათა დახმარებოდათ მათ. ორივე მხარე ცდილობდა პროქსი ომი ეწარმოებინა, არაბი მოკავშირეების სახით სამხრეთით, და ჰუნები ჩრდილოეთი. ღია დაპირისრება რომსა დასპარსეთს შორის სამხრეთ კავკასია და ზემო მესოპოტამიში დაიწყო 526-527 წლებში. თავდაპირველად ბრძოლა სპარსელების უპირატესობით მიმდინარეობდა: 527 წლისთვის მათ ჩაახშვეს იბერიის აჯანყება, იმავე წელს შეაჩერეს რომაული წინსვლა ნისიბინისკენ და თებეთასკენ, და ძალები რომლებიც ცდილობდნენ თანურის და მალაბასას გამაგრებას. რომის ახალი იმპერატორი იუსტინიანემ აღმოსავლეთის არმიის რეორგანიზაცია მოახდინა. 528 წელს ვილისარიუსი ცდილობა რომაელი მუშების დაცვას თანურისში, რომლებიც მშენებლობას აწარმოებდნენ ფრონტის ხაზზე. 529 წლის ლახამიდების დამანგრეველი თარეშის შედეგად სირიაში, იუსტინიანე აიძულა მისი არაბი მოკავშირეები გაეძლიერებინა, ეხმარებოდა ღასანიდების ლიდერს ალ-ჰარის ჯაბალას შეეკრა კოალიცია ერთ სამეფოდ.
530 წელს სპარსელები წინ წავიდნენ მესოპოტამიაში დაამარცხეს რომალების ძალები დარასთან, ხოლო მეორე სპარსული შეჭრა კავკასიაში დაამარცხა სიტტასმა სატალასთან. ვილისარიუსი დაამარცხეს სპარსელებმა და ლახმიდების ძალებმა კალინიკუმის ბრძოლაში 531 წელს, რამაც მისი დაქვეითება განაპირობა. იმავე წელს რომაელებმა დაიკავეს რამდენიმე გამაგრება სომხეთში, ამავდროიად სპარსელებმა დაიკავეს ორი ფორთი აღმოსავლეთ ლაზეთში. კალინიკუმის ბრძოლიდან ცოტახანში წარუმატებელი მოლაპარაკებებბი გაიმართა იუსტინიანეს დესპანს, ჰერმოგენესა და კავადს შორის. სპარსელების ალყა მარტიროპოლისში შეაჩერა კავადის გარდაცვალებამ და ახალმა სპარსეთის მეფემ ხოსრო 1მა განაახლა მოლაპარაკებები 532 წლის გაზაფხულს და საბოლოოდ მოაწერა ხელი საუკუნო ზავს იმავე წლის სექტემბერში, რამაც 8 წელზე ნაკლები იმოქმედა. ორივე მხარე შეთანხმდნენ რომ დააბრუნებდნენ დაკავებულ ტერიტორიებს, და რომაელები დათანხმდნენ ერთჯერადად 110 ცენტენარია (11.000 ლბ. ოქრო) გადაეხადათ. რომაელებმა დაიბრუნეს ლაზიკის ციხეები, იბერია სპარსეთის ხელში დაღცა, იბერიელები ვინც საკუთარ სამეფოში დარჩნენ მიეცათ საშუალება ან რომაულ ტერიტორიაზე გადასულიყვნენ, ან დარჩენილიყვნენ სამშობლოში.
|