მარიხუანა: განსხვავება გადახედვებს შორის
| [შეუმოწმებელი ვერსია] | [შეუმოწმებელი ვერსია] |
შიგთავსი ამოიშალა შიგთავსი დაემატა
No edit summary |
No edit summary |
||
ხაზი 56:
ინდოეთიდან კანაფი გავრცელდა სამხრეთ აფრიკაში და [[ესპანეთი|ესპანეთში]], საიდანაც ზღვაოსნების მეშვეობით მოხვდა [[ამერიკა|ამერიკაში]]. აღმოსავლური კულტურა, ფლობს შედარებით [[არქეული ერა|არქაულ]] ხელნაწერებს კანაფის შესახებ. ძველ ჩინეთში ჰაშიში გამოიყენებოდა, როგორც ტკივილგამაყუჩებელი საშუალება. იგი შეტანილია ჩინეთის იმპერატორის [[შენ-ნუნი|შენ-ნუნის]] (ძვ.წ 2737 წ.) წამლების კრებულში, როგორც ხველებისა და ფაღარათის სამკურნალო საშუალება.
[[ფაილი:PEbers c41-bc.jpg|მინი|ებერული პაპირუსი (ძვ. წ. XV ს.), ძველი ეგვიპტე. წერია კანაფზე, რომელიც გამოიყენება ანთების სამედიცინო შემთხვევებზე.]]
მარიხუანას აქვს მრავალწლიანი ისტორია რიტუალურ გამოყენებაში. და იგი გვხვდება [[ფარმაკოლოგია|ფარმაკოლოგიურ]] კულტებში მთელ მსოფლიოს გარშემო. კანაფის მოწევის ყველაზე ადრეული მტკიცებულებები იქნა ნაპოვნი [[ჯირზანკალის სასაფლაო|ჯირზანკალის სასაფლაოს]] 2,500 წლის სამარხში, დასავლეთ ჩინეთში მდებარე [[პამირი|პამირის მთებში]], სადაც კანაფის დამწვარი ნარჩენები იყო ნაპოვნი, სპეციალურ ქვის სანთურებში, რომლებიც შესაძლოა გამოიყენეს დაკრძალვის რიტუალების დროს. <ref name=":2" />
ხაზი 83:
=== მე-20 საუკუნიდან ===
[[ფაილი:Drug bottle containing cannabis.jpg|მინი|379x379პქ|კანაფის შემცველი წამლის ბოთლი]]
მეოცე საუკუნის დასაწყისში კანაფმა დაიწყო საკანონმდებლო ორგანოების ყურადღების მიპყრობა. გადასახადებისა და კანონების მიღება დაიწყო სამრეწველო კანაფის კულტივირების ან მარიხუანის, როგორც სამედიცინო ან სარეკრეაციო გამოყენების წინააღმდეგ. 1906 წლის კანონი ერთ-ერთი პირველი კანონი იყო, რომლის თანახმად, წამლების შინაარსი უნდა გამოვლენილიყო. ასე რომ, [[მორფინი|მორფინის]], [[ალკოჰოლი|ალკოჰოლის]], [[კოკაინი|კოკაინის]], [[ჰეროინი|ჰეროინის]] ან კანაფის შემცველობა უნდა იყოს მითითებული ეტიკეტზე, პრეპარატის რაოდენობასთან ერთად. არალეგალური იყო ამ მედიკამენტების რეცეპტის გარეშე გაყიდვა - კანონი ითხოვდა მხოლოდ ინგრედიენტების გამოვლენას, რადგან ამ ნაყენებიდან ბევრს ადრე ჰქონდა საიდუმლოდ შენახული მათი შინაარსი.
[[ფაილი:Killerdrug.jpg|მარცხნივ|მინი|254x254პქ|კანაფის პროპაგანდა 1935 წ.]]
1914 წლისთვის [[ოპიუმი|ოპიუმზე]] დამოკიდებულება ფართოდ გავრცელებული პრობლემა იყო აშშ
[[ფაილი:Joseph Burton Picture with harvest Hemp - USDA War Board.jpg|მარცხნივ|მინი|261x261პქ|შეერთებული შტატების სოფლის მეურნეობის დეპარტამენტის მიერ გადაღებული სურათი. ჟოზეფ ბარტონი კანაფის მოსავლით]]
1937 წლისთვის მარიხუანას საგადასახადო აქტმა ფაქტობრივად აკრძალა ქარხნის მიერ კანაფის გაყიდვაზე, ფლობაზე ან ტრანსპორტირებაზე დაწესებული მძიმე აქციზით. ეს აქტი დაადგინა ფედერალურმა მთავრობამ. მარიხუანასთან დაკავშირებული პირველი დაკავება 1937 წლის 2 ოქტომბერს მოხდა, რომელიც 58 წლის სამუელ კალდუელი იყო. მიუხედავად იმისა, რომ შეერთებულ შტატებში მარიხუანის მოყვანა განაგრძეს, კანაფის ბოლო ოფიციალური მინდვრები [[უისკონსინი|ვისკონსინში]] 1957 წელს დარგეს.
[[ფაილი:Hemp for victory.webm|მინი|258x258პქ|"კანაფი გამარჯვებისთვის"]]
[[მეორე მსოფლიო ომი|მეორე მსოფლიო ომის]] მსგავსად ყველაზე რთულ დროსაც კი, კანაფს იყენებდნენ მთელ მსოფლიოში. შეერთებული შტატების მთავრობამ 1942 წელს ფილმში "''Hemp for Victory''"-ის (კანაფი გამარჯვებისთვის) გამოშვებით წაახალისა ფერმერები, მეტი კანაფის მოყვანისთვის. ფილმში ნაჩვენებია კანაფის ისტორია, როგორ იზრდება მცენარე და როგორ ხდება მისი გადამუშავება სხვადასხვა პროდუქტებში, რომლებიც აუცილებელია ომისთვის. კანაფის ბოჭკოს ჰქონდა გადამწყვეტი მნიშვნელობა ძლიერი სამხედრო ტექნიკის წარმოებისთვის [[იაპონია|იაპონიაში]], სადაც იგი ომის მასალად ითვლებოდა. მეორე მსოფლიო ომის დროს მარიხუანას ფსიქოლოგიურ ეფექტებს იყენებდნენ, როგორც "სიმართლის შრატს", რომელიც ამარტივებდა პატიმრებისგან ინფორმაციის მიღებას.<ref>https://www.civilized.life/articles/5-facts-about-how-cannabis-was-used-in-world-war-ii/</ref>
1944 წელს [[ნიუ იორკის მედიცინის აკადემია|ნიუ იორკის მედიცინის აკადემიამ]] გამოაქვეყნა ვრცლად გამოკვლეული დასკვნა, რომელშიც ნათქვამია რომ, ადრე ჩატარებული გამოკვლევებისა და გავრცელებული მოსაზრების საწინააღმდეგოდ, მარიხუანას გამოყენებამ არ გამოიწვია ძალადობა, გაგიჟება, სექსუალური დანაშაული და ნარკომანია. <ref name=":6">https://www.pbs.org/wgbh/pages/frontline/shows/dope/etc/cron.html</ref>
[[ფაილი:HaleBoggs.jpeg|მინი|ჰელე ბოგსი]]
1951 წელს [[კონგრესი (აშშ)|კონგრესმა]] დააწესა სავალდებულო მინიმალური თავისუფლების აღკვეთა ნარკოდანაშაულისთვის. მისი სპონსორის სახელით, წარმომადგენელი [[ჰელე ბოგსი]] დაასახელა. ბოგსის აქტმა დააწესა ორიდან ხუთ წლამდე მინიმალური სასჯელი პირველი დანაშაულისთვის, მათ შორის მარტივი შენახვისთვის. კანონი არ განასხვავებდა ნარკოტიკების მომხმარებლებსა და ნარკოტიკების ტრეფიკინგებს განაჩენის შეფარდების მიზნით. ბოგსის კანონის მამოძრავებელი ძალა იყო მცდარი რწმენა იმისა, რომ ნარკომანია გადამდები და განუკურნებელი დაავადებაა, ნარკომანი უნდა იყოს კარანტინირებული და იძულებული გახდეს გაიაროს მკურნალობა. ”<ref>https://www.govtrack.us/congress/bills/82/hr3490</ref><ref name=":5" /> 1956 წელს კანონები გამკაცრდა და მინიმალური სასჯელი ორიდან ათ წლამდე იზრდება, ასევე ემატება ჯარიმა 20,000 დოლარამდე.<ref>https://www.unodc.org/unodc/en/data-and-analysis/bulletin/bulletin_1956-01-01_3_page005.html#:~:text=To%20amend%20the%20Internal%20Revenue,and%20for%20other%20related%20purposes.&text=this%20Act%20may%20be%20cited,Narcotic%20Control%20Act%20of%201956.%22</ref>
პოლიტიკური და კულტურული კლიმატის შეცვლა აისახა მარიხუანის მიმართ უფრო მსუბუქი დამოკიდებულებაში. პრეპარატის გამოყენება ფართოდ გავრცელდა თეთრკანიან საშუალო ფენაში. პრეზიდენტებმა [[ჯონ ფიცჯერალდ კენედი|კენედისა]] და [[ლინდონ ჯონსონი|ჯონსონის]] დაკვეთით გაკეთებულმა ანგარიშებმა აჩვენა, რომ მარიხუანას მოხმარება არ იწვევს ძალადობას.<ref name=":6" />
1968 წლის 1 ნოემბრის ვუტონის მოხსენებაში, რომელიც დაწერილია [[გაერთიანებული სამეფო|გაერთიანებული სამეფოს]] მთავრობის მრჩეველთა კომიტეტის მიერ ნარკომანიის შესახებ, ნათქვამია, რომ ”კანაფის გრძელვადიან მიღებას ზომიერ დოზებში არ აქვს მავნე ზემოქმედება, კანაფი ნაკლებად საშიშია, ვიდრე [[ოპიატები]], [[ამფეტამინი|ამფეტამინები]] და [[ბარბიტურატები]], ასევე ნაკლებად საშიშია ვიდრე ალკოჰოლი. ”ანგარიშის გავლენა ჩანს ბრიტანეთის ნარკოპოლიტიკაში, რომელიც მარიხუანას შენახვისთვის ჯარიმებს 50% -ით ამცირებს.<ref>https://api.parliament.uk/historic-hansard/commons/1969/jan/27/cannabis-wootton-report</ref>
1970 წელს კონგრესმა გააუქმა სავალდებულო ჯარიმების უმეტესობა ნარკომანიასთან დაკავშირებული დანაშაულისთვის. საყოველთაოდ აღიარებული იყო, რომ გასული საუკუნის 50-იანი წლების სავალდებულო მინიმალურმა სასჯლებმა ვერაფერი გააკეთა ნარკოლოგიური კულტურის აღმოსაფხვრელად, რომელიც მოიცავდა მარიხუანას გამოყენებას 60-იანი წლების განმავლობაში, და რომ დაწესებული მინიმალური სასჯელი ხშირად ზედმეტად მკაცრი იყო. ნარკომანიის სრულყოფილი პრევენციისა და კონტროლის შესახებ კანონში მარიხუანას სხვა კატეგორიის ნარკოტიკებისგან განცალკევება და მცირე რაოდენობის ფლობის გამო სავალდებულო ფედერალური სასჯელები გაუქმდა.<ref name=":6" /> 1972 წელს ამერიკის შეერთებული შტატების პრეზიდენტ [[რიჩარდ ნიქსონი|რიჩარდ ნიქსონის]] მიერ კონგრესის ხელმძღვანელობით დანიშნულმა მარიხუანასა და ნარკომანიის ეროვნულმა კომისიამ განიხილა მარიხუანასთან დაკავშირებული კანონები და დაადგინა, რომ მარიხუანის პირადი მოხმარების დეკრიმინალიზაცია უნდა განხორციელებულიყო. ნიქსონმა უარყო რეკომენდაცია, მაგრამ გასული საუკუნის 70-იანი წლების განმავლობაში თერთმეტმა შტატმა მარიხუანის დეკრიმინალიზაცია მოახდინა, სხვებმა კი შეამცირეს ჯარიმები.<ref>https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1749335/</ref>
1976 წელს [[ნიდერლანდები|ნიდერლანდებმა]] მიიღო კანაფის ფაქტობრივი დეკრიმინალიზაცია.
▲1914 წლისთვის ოპიუმზე დამოკიდებულება ფართოდ გავრცელებული პრობლემა იყო აშშ – ში, სავარაუდოდ ყოველი 400 ადამიანიდან ერთი იყო დამოკიდებული. ბევრი ქალი გახდა ნარკომანი მას შემდეგ, რაც ოპიუმს მიიღეს, როგორც მედიკამენტები მენსტრუალური ან ემოციური პრობლემების დროს. მრავალი ადამიანი სამოქალაქო ომის შემდეგ სხვა ოპიატზე, მორფინზე გახდა დამოკიდებული, რადგან ეს ტკივილგამაყუჩებელი იყო მათთვის, ვინც დაშავდა. 1914 წლის დეკემბრის ჰარისონის ნარკოტიკების აქტით დაწესდა კონტროლი და გადასახადები ოპიატების ან კოკაინის განაწილებაზე. ეს იყო ერთ-ერთი ყველაზე ადრეული შეზღუდვა ნარკომანიის ტრეფიკინგის შესახებ აშშ-ში. ცოტა ხნის შემდეგ მას მოჰყვა ალკოჰოლის წარმოებისა და გაყიდვის აკრძალვა, აკრძალვა, რომელიც გაუქმდა 1933 წელს.
==სქოლიო==
| |||