სომხეთ-საქართველოს ომი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ეკატერინენფელდის ჩრდილოეთით აჯანყების კერის ლიკვიდაციის შემდეგ, გადაწყდა სოფელ [[ბოლნისი (ბოლნისის მუნიციპალიტეტი)|ბოლნისის]] გათავისუფლება და სომხეთის არმიის [[ლოქის ქედი|ლოქის ქედის]] სამხრეთით განდევნა. განსხვავებით დაღეთ-სამშვილდის ანკლავისგან, ბოლნისში გამაგრებულ [[სომხები|სომხებს]] უშუალო სახმელეთო კავშირი გააჩნდათ სომხეთთან და დაუბრკოლებლად ღებულობდნენ შევსებას ცოცხალი ძალისა და შეიარაღების სახით. სომეხთა სამხედრო მეთაურობამ დიდ ძალებს მოუყარა თავი სოფელში და საგულდაგულოდ მოემზადა [[ქართველები|ქართველთა]] შეტევის მოსაგერიებლად. ბოლნისის ასაღებად სათანადო სამზადისი გაწია საქართველოს სამხედრო მეთაურობამაც. სოფლის გასათავისუფლებლად თავი მოიყარა 10001,000-ზე მეტმა სამხედრომ და მოხალისემ, 8 ქვემეხითა და 33 ტყვიამფრქვევით. 30 დეკემბერს გააფთრებული ბრძოლის შემდეგ ქართულმა მხარემ ვერ მოახერხა სოფლის აღება. ღამე ქართულმა ნაწილებმა მიიღეს დამატებითი ძალები, ქვეითი ასეული და სამთო-ცხენოსანი ბატარეა, [[სადახლო|სადახლოს]] ბრძოლის გმირის პოლკოვნიკ ირაკლი ცაგურიას მეთაურობით. 31 დეკემბერს ქართველები გადამწყვეტ შეტევაზე გადავიდნენ, მთელი დღის განმავლობაში მიმდინარე სისხლისმღვრელი ბრძოლა [[საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა|საქართველოს]] გამარჯვებით დასრულდა, სოფელი ბოლნისი გათავისუფლდა. დღის ბოლოს ქართულმა ნაწილებმა მთლიანად დაიკავეს მდ.[[ბოლნისისწყალი|ბოლნისისწყლის]] ხეობა და ლოქის ქედამდე მიაღწიეს. სომხეთის არმიის V მსროლელმა პოლკმა გადალახა ლოქის ქედი და [[ტაშირი (ქალაქი)|ვორონცოვკის]] მიმართულებით დაიხია უკან. 31 დეკემბრის ბრძოლაში სომხებმა მძიმე დანაკარგი განიცადეს, როგორც [[ვალიკო ჯუღელი]] იხსენებდა ''"ხელში ჩავიგდეთ ტყვეები, ტყვიამფრქვევები, სამხედრო საწყობები, საზიდრები და უზღვავი ქონება. სამწუხაროდ, ქვემეხები ადრე გაეტანათ. შტაბსაც ასევე წინასწარ მარდად მოეკურცხლა"''. 17 დეკემბერს [[სომხეთის დემოკრატიული რესპუბლიკა|სომხეთის]] სამხედრო მეთაურობის მიერ [[ბოლნისი|ეკატერინენფელდის]] მიმართულებით წამოწყებული შეტევა, ზუსტად ორი კვირის თავზე სომეხთა სრული სამხედრო ფიასკოთი დასრულდა.