იოსებ იმედაშვილი: განსხვავება გადახედვებს შორის

ბავშვობა მწყემსობაში გაატარა. სწავლობდა [[თბილისის სახელოსნო სასწავლებელი|თბილისის სახელოსნო სასწალებელში]]. 1890-იანი წლებიდან ეწეოდა რევოლუციურ აგიტაციას თბილისის ქარხნებსა და რკინიგზის სახელოსნოებში, ავრცელებდა არალეგალურ ლიტერატურას. 1903 წლიდან რსდმპ-ია წევრი იყო. 1906 წელს აირჩიეს I სახელმწიფო სათათბიროს ამომრჩევლად. 1905-1906 წლებში ხელმძღვანელობდა ივრის ხეობის, ე. წ. „გარეკახეთის ერთობის“, რესოლუციურ მოძრაობას. 1905 წელს თბილისში გლეხთა რაზმთან ერთად პროტესტით წარუდგა მეფის ნაცვალს გურიაში დამსჯელი რაზმების გაგზავნის გამო. 1910 წელს რევოლიციურ-პროპაგანდისტული მუშაობისათვის 4 წლის კატორღა მიუსაჯეს, რაც ავადმყოფიბისავადმყოფობის გამო მეტეხის ციხეში პატიმრობით შეუცვალეს. [[1918]] წელს მოხალისედ მონაწილეობდა [[სომხეთ-საქართველოს ომი|სომხეთ-საქართველოს ომში]].

იმედაშვილი ნაყოფიერად იღვწოდა ლიტერატურისა და კულტურის სარბიელზე. ბეჭდვა დაიწყო [[1895]] წლიდან. [[1893]] ავჭალის, ხოლო [[1902]] წელს ავლაბრის მუშათა თეატრების დამაარსებელთაგანი და პირველი რეჟისორი იყო. შეადგინა და გამოსცა ორიგინალური და თარგმნილი პიესების ორი კრებული — „ცხოვრების სარკე“ ([[1899]], [[1901]]). [[1902]] წელს გამოსცა [[მაქსიმ გორკი]]ს მოთხრობათა პირველი ქართული თარგმანების კრებული. [[1903]] წლიდან გამოაქვეყნა ურბანისტული შინაარსის მოთხრობები, სატირული რომანი „აახ-ვაახ“, ლექსთა რამდენიმე წიგნაკი („სიყვარულის ძალა“, [[1904]]; „პროლეტარიატის ჰიმნი“, [[1905]]; „წითელი დროშა“, [[1904]]) და სხვა. [[1904]] წელს გამოსცა პირველი „უცხო სიტყვათა ლექსიკონი“ (II, III გამოც. [[1918]], [[1928]]). რედაქტორობდა ჟურნალს „[[თეატრი და ცხოვრება]]“, გაზეთებს „[[ხალხის ერთობა]]“, შემდეგ „ხალხის თავისუფლება“. ავტორია რომანებისა „განახლებული სიცოცხლე“ ([[1919]]-[[1921]]) და „ციბრუტი“ (1940). [[1920-იანები|1920-იან წლებში]] ცალკე წიგნებად გამოიცა იმედაშვილის პიესები („ნამუსიანი ხალხი“, „ალების ცეკვა“, „მზე ჩაწსვება“ და სხვა) და პოემები („მზეთა-მზე“, „მშვენიერა“). მას ეკუთვნის აგრეთვე პიესები „იოსებ ლაღიაშვილი“ ([[1920]]), „უკანასკნელი დედოფალი“ ([[1929]]). ისტორიულ-ბიოგრაფიული ნარკვევები ლადო აღნიაშვილისა და ივანე როსტომაშვილზე. ლიტერატურული და თეატრალური წერილები, მოგონებები, თარგმანები სომხური და აზერბაიჯანული ენებიდან. შეადგინა „ქართველ მოღვაწეთა ლექსიკონი“ ([[ძვ. წ. IV საუკუნე|ძვ. წ. IV]] — [[XX საუკუნე|ახ. წ. XX სს.]], არგამოქვეყნება გამოქვეყნებულადაიწყო მხოლოდ [[2019]] წელს).