პირველი მაისი (აბაშის მუნიციპალიტეტი): განსხვავება გადახედვებს შორის

|სტატუსი = სოფელი

|ქართული სახელი = =პირველი მაისი

|მშობლიური სახელი =

|ქვეყანა = საქართველო

|lat_dir = N |lat_deg = 42 |lat_min = 808 |lat_sec = 12

|lon_dir = E |lon_deg = 42 |lon_min = 16 |lon_sec = 50

|CoordAddon = type:city(40361)_region:GE

|CoordScale =

|ქვეყნის რუკის ზომა = 300

|რაიონისრეგიონის რუკის ზომა = 300

|რეგიონის ტიპი რუკა = მხარე

|საავტომობილოსატელეფონო კოდი = +995

'''პირველი მაისი''' (ყოფილი '''საჭილაო''') — [[სოფელი]] [[საქართველო]]ში, [[სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარე|სამეგრელო-ზემო სვანეთის მხარის]] [[აბაშის მუნიციპალიტეტი|აბაშის მუნიციპალიტეტში]], [[თემი]]ს ცენტრი (სოფლები: პირველპირველი მაისი, [[თხმელარი]], [[გაუწყინარი]], [[ქვიშანჭალა]]). მდებარეობს [[ოდიშ-გურიის დაბლობი|ოდიშის დაბლობზე]], [[მდინარე]] [[ცხენისწყალი|ცხენისწყლის]] მარჯვენა ნაპირას, ცხენისწყლისა და რიონის[[რიონი]]ს შესართავთან, [[ზღვის დონე|ზღვის დონიდან]] 13 [[მეტრი|მეტრზე]]. ქალაქ [[აბაშა|აბაშიდან]] სამხრეთით 9 [[კილომეტრი]]ს მანძილზე, უახლოესი რკინიგზის სადგური [[სამტრედია|სამტრედიიდან]] დაშორებულია 6,5 კილომეტრით. სოფელში არის საექიმო პუნქტი.

სოფლის ძველი სახელწოდებაა საჭილაო. ჭილაძეების სათავადო XIII-XVI საუკუნეებში მოიცავდა დიდ ტერიტორიას მდინარე რიონის ორივე ნაპირზე, XVI საუკუნიდან საჭილაოს სახელწოდება შემორჩა მხოლოდ მდინარე რიონის მარჯვნივ მდებარე ტერიტორიას, რომელიც ოდიშის სამთავროში შედიოდა, ხოლო მდინარე რიონის მარცხენა მხარეს მდებარე ტერიტორიას შემორჩა სახელი [[საჯავახო (მხარე)|საჯავახო]] და მასზე გამუდმებული დავა ჰქონდათ [[იმერეთის სამეფო]]სა და [[გურიის სამთავრო]]ს. მე-17XVII საუკუნიდან ჭილაძეები დაქვეითდნენ და საჭილაოში შედიოდა მხოლოდ სოფლები [[ტყვირი]], საჭილაო და [[გულეიკარი]]. საჭილაო და [[მიქელაძეები|სამიქელაძეო]] ლევან III დადიანმა წაართვა იმერეთის სამეფოს. 1703-1707 წლებში საჭილაო ლიპარტიანმა დაიკავა.

მე-19XIX საუკუნეში და მე-20XX საუკუნის დასაწყისისათვის,  ჭილაძეები მხოლოდ სოფელ გულეიკარს შემორჩნენ. XVI საუკუნეში საჭილაოს საზღვარი დასავლეთით ეკის მთამდე აღწევდა, ჩრდილოეთით - ბანძამდე, სამხრეთით - გურიის მთებამდე, ხოლო აღმოსავლეთით მდინარე გუბისწყალამდე. ჭილაძეები იმდენად ძლიერები იყვნენ, რომ მთავრის ტიტულის მოპოვებამოპოვებას ცდილობდნენ. 1613 წლიდან საჭილაოს სადავო სოფლები (სამეგრელოსა და იმერეთს შორის) სამეგრელოს სამთავროში შევიდა. გვიანდელ შუა საუკუნეებში ჭილაძეები დასუსტდნენ, ხოლო საჭილაო ჭყონდიდის ეპარქიაში შევიდა. ამ დროიდან ტერიტორიას საჭილაოს ნაცვლად საჭყონდიდლო ეწოდა და ეს სახელწოდება შენარჩუნდა 1803 წლამდე. XIX საუკუნის დასაწყისში საჭილაოს სამოურავო შედიოდა ოდიშის სამთავროში და მოიცავდა სოფლებს საჭილაო, [[ქვიშანჭალა]], ილორი, ნაფაღაური, სანავარდო, ნაჩხიტაური, ეკალი, [[გულეიკარი]], [[კეთილარი]], ნაფარცხევი, [[ტყვირი]], [[ცილორი]], კოდორი, შუაქალაქი, [[კვათანა]], [[წალიკარი]], [[სირიაჩქონი]], საქოჩაქიო, წყარიძგა, [[მუხური (სენაკის მუნიციპალიტეტი)|მუხური]], [[საღვამიჩავო]], [[ჭალადიდი]], [[პატარა ფოთი]], ე. ი. მდინარე რიონის ხეობის სოფლები ფოთამდე.

| 2002<ref name="აღწერა 2002">{{სახელმწიფო აღწერა 2002}}</ref> || 650 || 284 || 366